Hoi iedereen!
Het is weer weekend, oftewel, Loes peert hem uit Matsumoto en gaat weer op reis naar een nieuwe stad, om vervolgens een monster-blogpost met fangirling te schrijven. Ga er maar even goed voor zitten, want deze keer is het een geschiedenis ervaring!
Ongeveer twee maanden geleden heeft Tamara mij haar 3Ds geleend zodat ik een Japans spelletje kon spelen (Zie het plaatje hierboven, Hakuouki). Dat spel is voor een heel groot gedeelte gebaseerd op dingen die ongeveer 150 jaar geleden in Kyoto plaats vonden, en de personages in de game hebben ook echt bestaan (al zijn ze in de game 100 keer zo knap haha). Het spel is gebaseerd op de Shinsengumi uit Kyoto. Zoals ik laatst al zei waren ze een beroemde en beruchte politie-eenheid aan het einde van de Edo periode (ook wel de Bakumatsu genoemd, 1864-1869). Sinds ik dat spel gespeeld heb ben ik helemaal fan van ze geworden! Hun geschiedenis is echt super interessant om te bestuderen. Vandaar dat ik graag op een Shinsengumi tour wilde en gelukkig wilde Tamara mee. Een tijdje geleden heb ik mijn tutor ook het fandom ingetrokken en daarom besloten we met zijn drieën te gaan.
Donderdagavond zijn we om 20 voor 11 met de nachtbus naar Kyoto vertrokken. Ik heb nog nooit eerder in een nachtbus gezeten en toen ik er weer uit mocht hoopte ik ook meteen dat het de laatste keer ooit zou zijn. We hebben alle drie nauwelijks kunnen slapen. We kwamen om kwart voor 6 in de ochtend aan in Kyoto. Alle winkels en cafés waren nog dicht. We hebben maar in het metro station gewacht tot het dichtstbijzijnde café openging. Het was in het station in ieder geval warm en er was gratis wifi. Toen het café openging hebben we ontbeten met sandwiches en grote bakken koffie want geloof me, dat was hard nodig.
De tempels en dergelijke waar we heen wilde waren allemaal pas vanaf 9 uur of later open, dus we zijn rond 9 uur op de bus gestapt. Daar kwamen we meteen al 1 van de grootste pluspunten van Kyoto tegen! Je kunt voor 500 yen een dagkaart voor de bus kopen. Even ter info, 1 busrit kost 230 of 260 yen, dus je rijdt hem er zo uit.
Maar goed. Als eerste op de lange lijst van bezichtigingen stond Kōenji burial ground. Dit is een begraafplaats waar grafen staan van enkele Shinsengumi leden, waaronder mijn favoriet, Souji Okita (沖田 総司, Okita Sōji). Je moet 75 cent entree betalen en dan krijg je een verhaaltje over de Shinsengumi te horen. Vervolgens gaf de meneer die er werkte mijn tutor een bot aan. Mijn tutor dacht een echt bot van een van de Shinsengumi leden in haar handen te hebben, maar het was een flauw grapje en bleek stiekem een kippen botje te zijn. We hebben langs de grafen gelopen en daarna mochten we de tempel in. In de tempel bij de begraafplaats is vroeger seppuku, of te wel Japanse rituele zelfmoord onder de samoerai code, gepleegd door een van de hogere officieren van de Shinsengumi, Keisuke Yamanami. Seppuku houdt kort en hard samengevat in dat je je buik eerst van links naar rechts open snijdt en daarna hakt een tweede persoon (een persoon dat heel belangrijk voor je was) je hoofd er af. Jup. Japanse cultuur. Leuk joh. Vroeger werd dit wel gezien als een eervolle dood en er kwam ook een hele ceremonie bij kijken. In de tempel hebben we op de plekken gestaan waar de 3 toeschouwers van de seppuku zaten, en daarna mochten we iets met speciaal wierook poeder doen en konden we een klein gebed voor meneer Yamanami doen.
Hierna gingen we naar de Yagi Residence. Onderweg hebben we nog een korte stop gemaakt bij een Shinsengumi souvenirshop. Ze hebben zoveel leuke hebbedingetjes, maar ik heb me ingehouden. Bij de Yagi Residence mocht je alleen naar binnen tegen betaling, maar je kreeg er dan wel weer een kop thee met mochi bij. De tour die we kregen was geheel in Japans, en daar kwamen Tamara en ik er op de harde manier achter dat onze vocabulaire geschiedenis Japans nog erg veel werk voor de boeg heeft. Gelukkig heb ik vorige maand een opstel geschreven over de Shinsengumi, waardoor ik toch nog het een en ander van het verhaal aan elkaar kon vastknopen omdat ik het tijdens mijn onderzoek was tegengekomen.
In het begin van de Shinsengumi waren er 3 leiders. Maar mannen zouden mannen niet zijn als ze niet zouden vinden dat er maar 1 de leider kan zijn. 1 van het leidergroepje heeft de andere 2 op koelbloedige manier laten vermoorden. 1 van deze moorden (Kamo Serizawa) heeft plaatsgevonden in de Yagi Residence. De hele Residence is nog in authentieke stijl, behalve een wand in een van de eerste kamers. Tijdens de sluipmoord is er namelijk zo veel bloed vrijgekomen dat de termieten het hout van de wand hadden kapot gevreten. Het verhaal dat we te horen kregen was best wel gruwelijk dus dat ga ik hier niet posten. Wel waren er nog katana snede in het hout te vinden en waren er nog wat meubeltjes uit die tijd aanwezig. Het was heel raar om de sporen van het gevecht nog zo goed terug te zien in het gebouw. Je mocht trouwens binnen geen foto’s maken.
Vervolgens zijn we naar de Mibu tempel gelopen. Hier speelde Okita (mijn favoriet) vroeger altijd met de kleine kinderen uit de buurt samen. Lief hè. Ook was er een kleine speciale plek genaamd Mibu Mound, wat ik denk ik het best kan omschrijven als een eerbetoon aan Isami Kondo, de uiteindelijke leider van de Shinsengumi. Hier heb ik ook nog een super gave tote bag gescoord!
In de Mound stond een beeld van Kondo, met daarnaast een plaats waar je berichten aan hem kon achterlaten. Het was duidelijk te zien dat er veel (getalenteerde) game-fans naar deze plek toekomen, want bijna alle berichtjes waren aan de fictieve personages gericht. Ook waren een heel veel notitieboekjes waar je nog een berichtje kon achterlaten, daar hebben wij met zijn drieën ook nog iets ingeschreven. Nog een fun fact; Ik zag ineens een blik bier op een graf in deze plaats staan. Ook lag er ergens anders een stapel snoepjes. Volgens mijn tutor doen Japanners dit omdat ze geloven dat de doden dit eten en drinken.
We hebben hier ook nog bij de tempel een klein gebed gedaan.
Tegen de tijd dat we hier wegliepen was het ruim etenstijd, dus gingen we opzoek naar eten. Geloof me, dat gaat nog best lastig met 2 lege telefoons en 1 telefoon zonder internet. Maar het is allemaal goed gekomen en we hebben de plek gevonden waar we wilde eten. Onderweg kwamen we ook nog langs een tsukemono winkel, dat zijn groente en dergelijke die ze op azijn hebben gezet, zoals augurken. Niet bepaald mijn favoriete iets om te eten, maar mijn tutor vindt het helemaal geweldig. Gelukkig kregen we het bordje gratis aangeboden en gingen we daarna snel iets fatsoenlijks eten, namelijk udon!
Na de lunch was het tijd voor de volgende tempel. Deze keer was het een hele grote! Namelijk, de Nishihonganji. Lange naam is lang. Dit was 1 van de laatste hoofdkwartieren van de Shinsengumi. Het is ook een woonplaats van de monniken. De Shinsengumi is met geweld binnengedrongen. Er is nu nog nauwelijks wat terug te vinden van de Shinsengumi in de souvenir shop of op de informatie kaartjes. Ik denk dat dat dus komt omdat ze vroeger niet zo aardig zijn geweest. In mijn blogpost klinken ze wel een beetje als koelbloedige moordenaars, maar ze deden ook goede dingen! Ze beschermde de inwoners van Kyoto en ze kregen speciale bewakingsmissies voor de shogun!
Op het moment dat we bij de tempel aankwamen waren er meerdere gebeden aan de gang. Je mocht deze gewoon bijwonen dus we zijn even weesten kijken. Ik had echt geen flauw idee wat de mensen binnen aan het doen waren, maar er zaten 3 monniken op de grond, op hun knieën met de rug naar het publiek, en ze maakte non-stop alleen maar geluiden als ‘aaaaaa-jeeeeeeee-kuuuuuuuu-sooooooo-fuuuuuu’. Mijn tutor zei dat bij Japanse begrafenissen dit soort dingen wel 2 uur kunnen duren!
De tempel was van binnen wel echt heel mooi, met grote gouden lampen en allemaal ouderwetse kasten en mooie tatami matten. De buitenkant is trouwens ook indrukwekkend, want de tempel is echt supergroot!
Tamara en ik hebben hier ook hard geprobeerd een scene van Hakuouki (de game en trouwens ook tv-serie) na te doen. Helaas hadden we het wel een klein beetje fout qua pose, maar we zaten wel op de goede plek!
Tamara moet de meneer linksvoor in het plaatje voorstellen, en ik de zittende op de trap. Close enough?
Na de hele dag wandelen en kijken krijg je toch wel zin in avondeten. Het plan was om naar Ikedaya te gaan. Dit was vroeger een soort hotel (correct me if I’m wrong) en het werd gebruikt als vergaderplek door de tegenpartij van de Shinsengumi. De Shinsengumi heeft hier een inval gepleegd en er voor gezorgd dat de snode plannen om heel Kyoto in brand te steken niet door konden gaan. Hierdoor zijn ze uiteindelijk ook bekend geworden. Volgens internet is de Ikedaya nu een drink- en eetbar geworden, maar staat er een monumentale paal bij de deur. Het was nog een hele zoektocht om deze plaats te vinden, maar het is ons gelukt en er stond een super grote verrassing te wachten! Het restaurant is namelijk helemaal in stijl van de Hakuouki game! De fangirl-feels van mij en Tamara gingen helemaal los haha. Mijn tutor zei dat ze me nog nooit zo blij had gezien. Ze hadden een drank kaart met speciale drankjes per personages. Ik drink nauwelijks alcohol, maar het drankje van mijn favoriet was een wodka-mix met appel-juice en ik ben er gewoon voor gegaan. Ook heb ik vanavond voor het eerst in mijn leven rauwe walvis gegeten, wat stiekem echt heel lekker is. We hebben echt heel veel gegeten en je kreeg bij sommige gerechten gratis Hakuouki verzamelkaarten en onderzetters. We hebben onze ogen echt uit kunnen kijken in het restaurant, maar ik voeg ondertitels in bij de foto’s.
Morgen hebben we afgesproken met Ashley en een Japans meisje dat vorig jaar op Zuyd heeft gezeten. We gaan meerdere culturele dingen doen en ik heb er veel zin in 😀 Kyoto is echt leuk, al is het hier wel een beetje koud.
Bedankt voor het lezen en tot morgen!
Liefs Loes ♥
houkagokeeki 