Kleine markt & Karaoke

Hoi!

Afgelopen zondag ben ik (Loes) met mijn tutor naar een kleine markt op de Nawate Toori geweest. Tamara is ook meegegaan en Daphne is later na nog gekomen. De markt was een beetje zoals de markt op maandag in Venray, alleen dan wat kleiner en Japans-er. Er werden voornamelijk zelf gemaakte spulletjes en fruit verkocht. Het zonnetje scheen die dag lekker en er hing een heel gezellig sfeertje. Ik heb hier trouwens voor het eerst Japanse peer geproefd. Het is echt totaal anders dan de peren in Nederland. De vorm, de grootte, de smaak, alles. De markt was in de Nawate straat zelf en je kon ook via een trap naar beneden lopen want er stonden ook tentjes naast het water.

Dan nu even iets anders. Ik had al een keer eerder vermeld dat ik was uitgenodigd om mee te gaan naar de karaoke met een paar Japanners. Vandaag was dé dag. Om zes uur ’s avonds had ik afgesproken. Op school in Nederland werd ons altijd verteld dat Japanners altijd te vroeg zijn, dus ik was er al een kwartier van te voren. School heeft tot nu toe nog maar zelden gelijk gehad over de Japanners en op tijd zijn, dus ik heb er bijna 20 minuten staan wachten haha. Samen met Midori (haar echte naam is Kaori, maar om een of andere reden die ik niet weet noemt ze zichzelf Midori dus dan doe ik dat ook maar) ben ik eerst een taart gaan kopen. Morgen is de verjaardag van mijn favoriete idol! Daarnaast is er ook nog een andere idol van een van de zuster groepen jarig en dit gingen we vieren met een paar fans. Eerst dacht ik misschien wel een beetje; holy shit, doen mensen dit echt? Daarna besefte ik dat ik in Japan ben en dit soort dingen hier waarschijnlijk heel normaal zijn. Een beetje gek dus, maar wel super leuk. We zijn vanuit school helemaal naar de karaoke gelopen, wat wel minstens 45 minuten duurde, dus de taart-calorieën zijn er alweer bijna vanaf. Er zouden nog twee meisjes meegaan maar die waren nog even bij de convenience store.

Als we met de Nederlanders naar de karaoke gaan, gaan we eigenlijk altijd naar Joyjoy. De Japanners raadde echter een andere karaoke bar. Hij was nog vrij nieuw en damn, dat ding was fancy. Het zag er een beetje Grieks uit en het had een heel doolhof van witte gangen. We hadden voor twee uur gereserveerd en omdat nog niemand had gegeten hebben we ook wat kip stukjes en een pizza besteld. Toppie.

Ik heb de hele avond al mijn favoriete liedjes kunnen zingen en we hebben lekker met zijn alle zitten fangirlen. Ook kon ik merken dat mijn Japanse spreekvaardigheid echt hard vooruit is gegaan. Toen we hier nog maar net waren had ik er vaak nog moeite mee om een gesprek gaande te houden, maar ik heb op deze avond op 1 of 2 woordjes na echt moeiteloos Japans gepraat en alles begrepen wat er tegen me gezegd werd. Geeft toch wel een fijn gevoel 🙂 Trouwens, tijdens idol concerten zijn er vaste dans- en toejuich routines. De dames waarmee ik samen was kende deze allemaal uit hun hoofd en paste ze ook vrolijk toe. Bij het laatste liedje stonden er twee op de bank mee te dansen en te schreeuwen terwijl ik met het andere meisje het liedje zong en ook mee danste. Het was echt super super super leuk en de volgende keer mag ik weer mee!

Dat was het dan weer! Ik ga nu lekker slapen want morgen gaat een Japanner me de weg wijzen naar een hele goede bakkerij.

We hebben trouwens ook onze eerste echte toetsen er op zitten, maar daar komt binnenkort meer over!

Weltrusten 😀

Kattencafé, Kook avond en meer

Hoi iedereen,

Sorry voor de super late update. Deze post is echt al meerdere keren in mijn hoofd uitgeschreven, maar ik (Loes) kwam er steeds maar niet aan toe om hem daadwerkelijk uit te typen omdat ik steeds in slaap viel op het moment dat ik er tijd voor had. Dus ja, sorry daar voor. Oh en het wordt waarschijnlijk een lange post, dus bereid je maar voor 😉

Vorige week maandag, de 12e, ben ik samen met mijn tutor naar een kattencafé geweest. In Nederland is er volgens mij sinds april ook een in Amsterdam. Maar voor de mensen die niet weten wat een kattencafé inhoud; het is een café waar je voor een bepaald bedrag (hier was het ongeveer 10 euro voor een uur) naar binnen kan en met katten kan spelen en knuffelen terwijl je geniet van een drankje (voor de drankjes moet je wel nog apart betalen). In Japan is het namelijk zo dat bijna alle huizen nogal klein zijn, geen tuin hebben of de huisbaas staat geen huisdieren toe. Om toch met huisdieren te kunnen spelen zijn er kattencafés, hondencafés en nog veel meer soorten. Het kattencafé waar ik naar toe ben geweest had nog een extraatje. Naast dat er ook twee hondjes zouden moeten zijn (helaas niet gezien, sad) kun je de katten die er wonen ook kopen. Dus je kunt eerst een tijdje de katten leren kennen en er vervolgens eentje uitkiezen, kopen en mee naar huis nemen. Nee mama, maak je maar geen zorgen, ik heb geen kat aangeschaft. Al waren ze wel super lief en zacht. Nog een leuk feitje, het café heet mofu mofu wat een onomatopee, klanknabootsing, is voor iets super pluizigs of wolligs. Het geluid dat je zogenaamd zou moeten horen als je er overheen aait zou dan ‘mofu mofu’ moeten zijn. Japans stikt echt van dat soort woordjes en het is wederom een van de dingen die ik zelf echt geweldig vind aan de taal.

Bij een kattencafé kun je vaak ook drankjes en gebakjes in katten-style eten. Dus dan krijg je bijvoorbeeld een taartje in de vorm van een kattenhoofd of iets dergelijks. Dit hebben we helaas niet gedaan want het was tijd voor avondeten toen we naar buiten gingen en we hadden toch liever iets beter-vullend dan een taartje voor avondeten. Op aanraden van mijn tutor werd het udon! Udon zijn hele dikke noedels die vaak warm geserveerd worden in een soort soep. Zelf vind ik het echt heel erg lekker en ik raad het ook zeker aan te proberen als je ooit de kans hebt het te eten!

We hadden die dag trouwens vrij omdat het nationale sportdag was hier. Ik heb normaal echt een hekel aan sportdagen, maar deze vond ik erg aangenaam haha.

In dezelfde week was Daphne door haar tutor uitgenodigd om mee te gaan naar een kook avond van een schoolclub. Ik had geluk en mocht ook mee. De club die dit organiseert richt zich heel veel op de buitenlandse studenten hier op de universiteit. Ze organiseren regelmatig kook avonden die dan in het thema van een bepaald land staan. Die avond die wij hebben bijgewoond stond in het teken van Japan, dus we hebben allemaal Japanse gerechten gekookt. Je moest trouwens je schoenen uittrekken voor je het lokaal binnen ging. In ruil voor je schoenen kreeg je een prachtig paar rode slippers aangeboden haha.

Aan het begin van de avond werd iedereen in groepen ingedeeld. Er waren zes verschillende groepen die allemaal hun eigen gerecht gingen bereiden. Ik werd ingedeeld in het groepje dat tempura ging maken. Tempura is een soort meel dat je gebruikt om groentes en dingen zoals garnaal of inktvis mee te paneren en vervolgens frituur je het in een grote pan olie. Ik had het nog nooit eerder gemaakt dus het was een leuke ervaring. Inktvis is reepjes snijden voelt heel raar aan je handen. Daphne’s groepje maakte een soort hutspot-achtig iets genaamd ‘Nikujyaga’ wat je letterlijk kan vertalen als vlees en aardappel. Toen iedereen klaar was met koken werden de gerechten onderling uitgewisseld zodat iedereen het eten van elkaar kon proeven. Het was een hele gezellig avond waarop ik veel nieuwe mensen heb leren kennen. Ik heb er ook een meisje leren kennen die me binnenkort de weg naar een goede bakkerij gaat laten zien, dus ik ben benieuwd.

Verder zijn er die week niet bepaald spannende dingen gebeurd naar mijn idee. We zijn nog een avondje naar de SEGA geweest met de hele groep en dat was wel gezellig. We hebben weer wat nieuwe spelletjes uitgeprobeerd en uiteraard weer Mario Kart gespeeld met zijn alle. Ook waren er een paar stoere dames onder ons die een zombie-shooter hebben uitgeprobeerd. Het gegil was aan de andere kant van de hal te horen.

Afgelopen week is er iets heel blij’s gebeurd. Ik wil al een tijdje heel erg graag naar een concert van een van de idol groepen waar ik fan van ben, maar ik wist niet hoe ik kaartjes moest kopen. Gelukkig bestaat mijn tutor en kon ik haar hulp inschakelen. Terwijl we het daar over hadden op school kwamen er wat vriendinnen van haar onze kant op. Wat blijkt? Een van die meisjes is die-hard fan van dezelfde groepen als ik. Niet alleen zei ze dat het oké was als ik mee ging naar een concert van Morning Musume ’15 (zolang ik nog een ticket kon regelen), ze heeft me zelfs een kaartje gegeven voor een concert van ANGERME. Echt super gaaf! Vervolgens heeft ze me op Line (de Japanse What’s App) toegevoegd en appte ze me dat ze me de dag erna graag een dvd wilde lenen. Dikke prima! De dag erna kwam ze aanzetten met een tasje gevuld met maar liefst 2 dvd’s waarvan er eentje een concert dvd is die ik echt super graag wil zien en dan ook nog een tasje gevuld met allemaal cd’s. En dat is nog niet alles hoor. Binnenkort is mijn favoriete idool jarig. Om dat te vieren mag ik met haar en een vaste groep fans mee naar de karaoke bar. We gaan van te voren een taart kopen en het is de bedoeling dat je in de kleur van je idool komt opdagen. Ik heb er echt super veel zin in!

Inmiddels heb ik ook met hulp van mijn tutor dus zelf een concertkaartje gekocht. Mijn idol-hartje is helemaal gelukkig!

Om nog meer eten in deze post te gooien, we hebben deze week voor het eerst eten laten bezorgen. Lekkere friet met goeie burgers, want af en toe mag dat gewoon even. Het ging bijna helemaal goed, het was alleen een beetje jammer dat mijn hamburger er uit zag alsof ie een auto ongeluk had gehad en het eten werd in eerste instantie bij onze huisbaas afgeleverd in plaats van bij ons. Ongemakkelijk.

Afgelopen donderdag ben ik na school met Tamara nog de stad in geweest. Tamara wilde graag naar een van de game hallen en geluk dat ze had joh! Twee grote knuffels gewonnen. Het geluk en blijdschap straalde gewoon van haar gezicht af. Daarna hebben we nog gegeten bij een Nepalees curry restaurant.

 

Volgende week hebben we onze eerste examens, spannend! Iedereen is al flinke leerplannen in elkaar aan het steken. We weten niet zo goed wat te verwachten. Hopelijk haalt iedereen mooie punten 🙂

Tot de volgende keer!

Taimatsu Matsuri

Bello!

Afgelopen vrijdag zijn we met zijn allen (behalve Loes) uit geweest. Uitgaan in Matsumoto is totaal anders als in Nederland. We gingen om 8 uur weg en hebben in een heel klein barretje (waar nog geen 10 mensen in passen) voor relatief weinig geld kunnen drinken. Na de bar zijn we nog naar de Karaoke geweest, ja alweer. Vanaf 12 uur kan je tot 8 uur ’s ochtends zingen. Zo lang hebben we het niet vol gehouden, maar het was wel heel erg gezellig. En opeens kan je veel beter zingen na een paar drankjes op! Deze avond was zeker voor herhaling vatbaar.

Dronken Japanner is raar (foto van Celine)

Afgelopen zaterdag zijn we naar het Taimatsu Festival geweest. Met alle Nederlanders, de tutor van Celine en 3 vrienden van hem zijn we eerst uit eten geweest. De pizza hier zijn wel lekker, maar ontzettend klein, dus ik had nog honger hierna. Gelukkig was er bij dit Festival ook een aantal etenstentjes, zoals crêpes, yakitori (Japanse saté), suikerspinnen en döner (helaas niet op). Bij dit festival slepen de Japanners brandende hooibalen de berg op richting de tempel. Ook geven ze je dikke roetstrepen op je gezicht voor langer leven. Boven bij de tempel hebben we nog geboden. Het ritueel is: de bel luiden, twee keer buigen, twee keer klappen, je wens doen en dan nog een keer buigen. Mijn wens vertel ik natuurlijk niet, anders komt hij niet uit. Zo’n festival is anders als de Nederlandse festivals, maar wel erg leuk om een keer mee te maken!

En deze foto is van Michelle

Een super gezellig weekend, dankjewel iedereen!

Loes is beter in gedetailleerde verhalen typen haha, sorry voor dit korte verhaal.

Toedels~ Kusjes Daphne

Soba festival (Nog meer eten)

Zaterdag ben ik (Loes) met mijn tutor naar het Soba festival geweest. Soba zijn noedels gemaakt van boekweit. Je eet ze óf koud met een dipsaus, óf warm in soep vorm. Het is heel populair in Japan en het is een specialiteit van Matsumoto. Het is trouwens de bedoeling dat je de noedels naar binnen slurpt. Mijn tutor probeerde het me nog te leren, want het brengt meer smaak aan de noedels, maar het voelt zo raar om te slurpen ondanks dat iedereen het doet. Dus ja. Het Soba festival. Nog meer eten! Hahaha

Het festival werd gehouden bij het kasteel van Matsumoto. Het hele terrein was overspoeld met eettentjes en mensen. Ik heb het nog nooit zo druk gezien daar. Toen we er tijdens het bier festival waren was het echt een stuk minder druk. Het was voor mij de eerste keer dat ik in mijn eentje naar het kasteel toe moest lopen, dus misschien heb ik wel een beetje de toeristen route genomen door allemaal woonwijken waardoor ik nog te laat kwam ook. (Google Maps zei dat het 20 minuten lopen zou zijn, ik heb er een half uur over gedaan, thanks Google.)

Er was echt van alles te eten te krijgen, maar natuurlijk was Soba het meest te vinden. De Japanners noemen het trouwens ‘osoba’. De ‘o’ drukt respect uit voor het eten of voorwerp. Dit doen ze bij meerdere dingen. Sushi wordt vaak ook ‘osushi’ genoemd, en de futons (dekens) waar we onder slapen noemen ze, je raadt het al, ‘ofuton’.  Mooi taaltje is het toch. Mijn tutor en ik hebben her en der wat eten uitgeprobeerd. Zo was er een tent waar ze allemaal gedroogd fruit en vis hadden liggen. Het fruit was lekker maar de vis heb ik maar laten liggen. We hebben ook broodjes gehad die wel wat weg hadden van een broodje bapao, alleen dan met een meer Japanse vulling. Mijn tutor en ik hebben er eentje met aubergine gedeeld. Volgens haar zijn ze heel gemakkelijk om zelf te maken, dus dat gaan we ook nog een keertje doen. Er was ook een tent waar ze dango verkochten. Dango is een iets dat ik al heel lang wil proberen. Het zouden een soort zoete (mochi)deeg balletjes moeten zijn. Helaas waren de dango bij deze tent niet zo’n succes want ze waren absoluut niet zoet en zelfs een beetje aangebrand.

   

Gelukkig ben ik erg fotogeniek *kuch kuch* De paddenstoelen op de foto kosten trouwens bijna 100 euro voor maar 200 gram! Mijn tutor vertelde me dat het speciale paddenstoelen zijn die uit de bergen komen. Er zijn er niet veel van en ze zijn moeilijk te krijgen, daardoor zijn ze zo duur. Ze moeten wel heel erg lekker zijn.

We hebben trouwens ook ergens stukjes appel gekregen. De appels hier zijn zo lekker! Ze zijn groot, zoet, sappig en vol van smaak.

Uiteraard hebben we ook soba gegeten. In het vliegtuig kregen we soba bij onze maaltijd en die was echt heel smerig en groen. De soba hier was echter super lekker. Het was een beetje raar dat het koud was, maar het was echt wel lekker. Papa, Maddy en Bas, in Tokyo gaan we een goede soba tent zoeken! Tijdens het eten hebben we het over festivals en feesten gehad en heb ik mijn tutor het een en ander over Sinterklaas verteld. Ik ga dat stiekem toch wel een beetje missen dit jaar hoor. De gezelligheid, de pepernoten, de surprises en zo. Net als Kerst. Noor en Celine hebben iedereen al in Kerst stemming gebracht door liedjes als Last Christmas en Jingle Bells te draaien, dus mijn hoofd staat al helemaal op Kerst ingesteld. Laten we maar niet beginnen over het feit dat bij iedereen die liedjes dus ook non-stop in het hoofd zitten. Hier is trouwens nog een foto van de soba! Negeer de wasabi. Wasabi is vies. Bah.

Na het eten zijn we nog binnen gegaan bij het kasteel. Het was best druk, en de trappen komen regelrecht uit de hel, maar het was heel mooi. Je kon vanuit de bovenste verdieping ook heel erg ver kijken. Je moet trouwens je schoenen uitdoen voordat je het kasteel binnengaat. Ze delen bij de ingang ook tasjes uit om je schoenen in te bewaren zodat je ze mee kan nemen.

 <– stairs of doom

Al de trappen beklimmen voelde toch wel als een hele work out, dus uiteraard hebben we onszelf beloond met een soba ijsje. Het klinkt echt smerig hè? Soba ijs. Geloof me, het is super lekker! Het smaakt eigenlijk wel een beetje naar nootjes. Ik raad het iedereen aan om te proberen als je er de kans voor krijgt! Hier is nog een foto~ (Dit is de laatste van deze post, dat beloof ik)

In de avond zijn we (de Nederlands plus Celine’s tutor en zijn vrienden) naar een ander festival geweest. Maar die eer laat ik aan Daphne over 🙂

Morgen (maandag) ga ik met mijn tutor voor het eerst naar een echt kattencafé en gaat ze me helpen met het kopen van een ticket voor een concert. Waarschijnlijk volgt er snel weer een nieuwe post!

Doei doei 😀

Date-dag

Hallo!

Vandaag had ik een date met Daphne (sorry Jerry). Het was super leuk en gezellig!

De winter in Matsumoto moet verschrikkelijk koud zijn. Dit weten we doordat iedereen, ik herhaal, iedereen die we spreken ons altijd als eerste verteld dat het hier in de winter belachelijk koud wordt. Om me hier goed op voor te bereiden wilde ik graag een warme en zachte deken scoren. We hebben wel een deken set gekregen van school, maar ik gebruik nu al beide dekens en dan heb ik het soms koud. Ik wil niet weten hoe dit dan in de winter moet zijn. Gelukkig wilde Daphne mee op mijn missie om zo’n deken te gaan halen.

We zijn tegen de middag naar de stad vertrokken via onze favoriete route langs de Nawate dori. Die straat blijft gewoon iedere keer maar weer leuk om doorheen te wandelen. We zijn even langs gegaan bij de Parco. Daar hebben ze een leuke winkel met allemaal sokken en dergelijke. Het was allemaal heel lief en mooi dus misschien hebben we er ook wel wat dingetjes gekocht haha. We hebben ook naar kleding gekeken. Alle winkels hangen hier vol kleding in leuke herfstkleuren. Na de Parco hadden we een beetje honger en gingen we opzoek naar een leuk café voor taartjes. Die konden we helaas niet vinden, dus we zijn naar de Aerio gegaan. Dat is de department store waar ook het restaurant in zit waar we vaak pizza eten. Tegenover de pizzeria lag een klein cafeetje waar we naar binnen zijn gegaan. Hier hebben we lekker een wafel gegeten en even lekker gezeten.

Omnomnom chocolade overload

Op het gegeven moment gebeurde er iets heel bijzonders. Er kwam een groep van 2 Nederlandse stellen (?) het café binnen en ze werden neergezet aan de tafel naast die van ons. Het is al raar om buitenlanders hier tegen te komen, laat staan Nederlanders haha. Het voelde bijna alsof je in Nederland in een café zat.

Na het café zijn we nog op jacht geweest naar een clearfile. Al ons huiswerk moeten we maken op losse blaadjes, dus een mapje om ze in te bewaren zou erg handig zijn. Helaas heb ik er geen gevonden die voldeed aan mijn wensen, dus binnenkort maar weer een nieuwe poging. Gelukkig heb ik in die tijd wel een mooie en fijne deken gevonden, dus winter, kom maar op! Hij is echt super zacht en fluffig.

Na een tijdje kregen we allebei wel een beetje zin om naar de SEGA te gaan en even te kijken wat er in de grijpmachines lag. Naast de SEGA ligt ook de Kaiten sushi, dus dat was mooi meegenomen. We hebben eerst avondeten gehad daar en daarna zijn we de SEGA ingegaan. We hebben daar samen Mario Kart gespeeld en de Purikura genomen die je eerder in dit bericht al hebt kunnen zien. Daarna was het tijd om te gaan. Vanavond was namelijk uitgaan-avond. Zelf ben ik niet meegegaan want ik drink geen alcohol en nuchter tussen de feestende en dronken mensen staan is niet bepaald een hobby van me. Het uitgaan verhaal hebben jullie dus nog van Daphne te goed 😉

Voor morgen staan er twee matsuri’s (festivals) op de planning! Exciting 😀 Mijn tutor heeft me meegevraagd naar het soba-festival en haar zusje gaat ook mee. Goede oefening voor mijn Japans, maar morgen meer daarover~

Bye byeeeee!

Prepare for trouble, make it double!

Heeey peoples!

Gisteren hadden Loes en ik ongepland dezelfde outfit aan… We hebben heel de dag maar niet naast elkaar gezeten om nog meer verwarring te voorkomen. Hier in Japan hebben minimaal 4 verschillende mensen al meerdere keren onze namen omgedraaid. Maar dit gebeurd niet alleen in Japan, ook in Nederland hebben leraren het er soms moeilijk mee, of denken mensen dat we zusjes zijn.

Sister from another mister

Precies een maand geleden (7 september) zijn we op in Japan aangekomen. De tijd gaat gelukkig snel, dit betekend dat we het naar ons zin hebben. Ik kijk er wel naar uit om terug te zijn in Nederland, maar er zijn ook heel veel dingen waarvan ik nu al weet dat ik ze ga missen.

• Waar we misschien het meeste over bloggen is het eten? Hier is uit eten ontzettend goedkoop, vaak niet meer als 8 euro voor avondeten. Maar ook is er altijd gratis water beschikbaar! Dit moeten ze in Nederland ook invoeren.
• Ook bij het restaurant krijg je altijd een vochtig doekje om je handen mee schoon te maken. Ideaal voor als je lichte smetvrees heb, net zoals ik 😀
• De wc’s. In het begin een avontuur op zich. Veel verschillende knoppen, voor het volume van het beekje, verschillende sproeiers (die durf ik toch niet uit te proberen), en de beste is de warmte van de wc bril. In het begin vond ik het vreselijk, net alsof iemand veel te lang voor je op de wc heeft gezeten. Maar na een tijdje raak je er gewend aan, en is het lekker warm aan je billetjes. Ik verwacht vooral in de winter :3 .
• De winkels. Hier zijn de winkels echt een paradijs! Zoveel schattige spulletjes, zo veel mooie kleding. Ik kan hier echt iedere dag de stad in zonder het beu te worden. Het enige probleem is dat het ook allemaal in de koffer moet passen voor terug naar huis…

Dit zijn de dingen waar ik nu echt fan van ben in alleen afgelopen maand al. En stiekem hoop ik dat er nog veel bij gaan komen!

Kusjes, Daphne

Pannenkoeken!

Goedemorgen~ 🙂

Vrijdagavond zijn we na een hele dag in de stad te zijn geweest, ’s avonds met mijn tutor, Bianca, Tamara en een Amerikaanse jongen gaan eten bij een Guesthouse. Voor het geval iemand het niet kent, het is een hotel voor backpackers. Iedere vrijdag avond is er bij het Guesthouse waar wij naartoe zijn geweest een soort van gezamenlijk avondeten. Gasten en buitenstaanders mogen komen eten en het is dan de bedoeling dat iedereen iets te eten meeneemt. Mijn tutor had gevraagd of ik (Loes) iets Nederlands mee wilde brengen, maar ik kan dus echt niet koken, dus ik had wat Nederlanders meegevraagd zodat we samen konden koken. We hebben vervolgens met zijn vieren pannenkoeken gebakken! Eindelijk, na een maand, Hollands eten! Het viel best wel mee om de ingrediënten te vinden en ze hebben zelfs poedersuiker. Alleen de stroop was een beetje een tegenvaller. De pannenkoeken zijn goed in de smaak gevallen bij de Japanners en mijn tutor heeft zelfs al om het recept gevraagd.

Tijdens deze avond hebben we ook de kans gekregen om wat Japans voedsel uit te proberen. Er was een soort soep met onbekende inhoud, een ei-champignon mix die erg lekker was, odon, gyoza en kleine snacks die naar oliebollen smaakte. Het was een bijzondere ervaring want we moesten tijdens het eten op onze knieën aan een hele lage tafel zitten. Hier is trouwens een link naar de facebook pagina van het Guesthouse, waar nog wat meer foto’s van de avond op staan.  -> Klik <-

Mijn tutor had die avond ook wat souvenirtjes bij. Ze was namelijk naar Nagoya geweest en Japanners nemen altijd voor heel veel mensen souvenirtjes mee terug. Echt super lief.  In het rood/bruine zakje zat een mochi. De mochi hier smaakt toch wel echt wat beter dan die van de toko in Nederland. Mochi is een soort rijst deeg cakeje dat hier vooral veel wordt gegeten met oud op nieuw. Het heeft een aparte smaak maar is niet vies.

Zondag zijn we samen met Bianca naar de stad gegaan. Ik wilde graag wat souvenirtjes inslaan en we hebben wat rondgehangen bij department stores en anime/manga zaakjes. Als we naar de stad lopen komen we altijd langs de Nawate dori, een lange winkel straat langs het water. De hele straat is gevuld met kleine winkeltjes en kraampjes waar je veel souvenirtjes en dergelijke kan kopen. We zijn er even gestopt om taiyaki te eten. Dat zijn cakejes in de vorm van een vis, gevuld met een pudding naar keuze. Veel voorkomende smaken zijn chocolade, custard en anko (rode bonenpasta). Ik had er eentje met een Café Latte vulling, maar de pudding was zo veel dat ik er eigenlijk een beetje misselijk van werd haha. Er was ook een speciaal iets gaande bij de tempel in de straat, al wisten we niet precies wat. Overal hingen lampions, er werden drums bespeeld en er kwamen allemaal nette mensen in pak de tempel in. Het was trouwens super mooi weer gister. Wel 27 graden!

 

’s Avonds hebben we weer gegeten bij ons favoriete Italiaanse restaurant. Blijkbaar kennen ze ons al en heeft een van de medewerkers Michelle laatst bedankt omdat we altijd langskomen haha. Deze keer hebben we voor de verandering geen pizza gegeten. Ik ben de naam van het gerecht vergeten, maar de bovenkant ziet er een beetje uit als lasagne en is gemaakt van kaas met rode saus. Eronder zit rijst. Je kreeg er ook Italiaans brood bij en het was allemaal heel lekker 😀 Het uitzicht vanuit het restaurant was ook super mooi zoals altijd en op het gegeven moment, toen de zon onderging, waren er ook allemaal mooie kleurtjes in de lucht. Daar heb ik helaas geen foto van gemaakt..

Op de terugweg zijn we weer door de Nawate dori gelopen, maar deze keer was het helemaal donker en stonden alle lampionnen aan en hoorde je in de verte muziek. De foto’s hebben de sfeer niet zo goed opgepakt, maar het voelde wel een beetje magisch om daar te lopen.

Voor vandaag staat er niet zo veel in de planning. Zelf ga ik een beetje huiswerk doen en mezelf voorbereiden op de les van morgen. Dus wat nieuwe woordjes en grammatica doornemen.

Tot de volgende keer! 😀

Ps; er liggen hier vaak waarschuwing tegels op de grond, maar deze maakt me toch altijd wel een beetje aan het lachen.

Stuff etc.

Goedenavond 😀

Er is een hoop te vertellen van de afgelopen paar dagen. Om te beginnen ben ik (Daphne) een stapje lager gegaan wat betreft de klas. Samen met Celine zit ik nu bij Loes in de klas. Op C2 niveau kunnen de meeste Chinezen al heel veel kanji, dus erg vlug lezen, en zijn ze qua woordenschat en grammatica beter als ik. Ook werd de grammatica die we kregen niet uitgelegd. Hierdoor kon ik het niet echt goed volgen. Ik heb wel al op de tweede dag mijn beslissing moeten maken van school, dus ik hoop maar dat het een goede keuze is. C1 niveau is veel beter te volgen. Het is wel allemaal nieuwe lesstof, nieuwe grammatica en woordjes, maar het op een niveau dat beter aansluit met waar het vorig jaar is geëindigd. Als compensatie heb ik wel een ander vak in het Japans gekozen (wat Loes al vertelde in de vorige blogpost).

Een week geleden ben ik naar de kapper gegaan hier samen met Noor, Tamara en Celine. Eerst werd ons haar gewassen, beetje ruw naar mijn mening, en daarna netjes geknipt. Bij mij gingen er alleen de puntjes eraf. Daarna gingen ze het föhnen en stijlen (?? want mijn haar heeft dat nodig?). Ondertussen kreeg ik een lekkere handmassage (aanrader!). Helaas ging het bij Noor, Celine en Tamara wat minder. Van hen hebben ze het haar flink uitgedund, bij Tamara lag er zelfs een klein konijntje op de grond zoveel haar. Over Noor’s kapsel kan je haar eigen verhaal hier lezen, en die van Celine hier.

Met deze 3 dames zijn we ook gaan sporten op school. Je mag hier gratis gebruik maken van de ouwe sportschool. Een beetje cardio, m’n buik en bipsje trainen, je weet wel ;D. De eerste keer was ronduit gênant omdat wij de enige meisjes waren. Blijkbaar doen de Japanse vrouwen niet aan fitness want de jongens daar waren echt verbaast. De tweede keer zijn we in de ochtend gegaan. Nu waren we gelukkig alleen, wat wel fijner traint. Er waren twee jongens ook gekomen om te fitnessen, maar na 3 minuten zijn we toch maar weg gegaan omdat wij blijkbaar eng zijn. Alriiight!

Iedere vrijdag zijn we vrij, en vandaag zijn we naar SEGA gegaan in de hoop dat ze er leuke dingetjes hadden van Nekoatsume (een spelletje op je telefoon waarbij je katten moet verzamelen, ook een aanrader!) Dit hadden ze niet, maar ik heb wel een leuk BIGBANG beertje :D. Ook heb ik nog van Loes een sleutelhanger gekregen van K-On! So cute!

Morgen gaan we alweer de stad in. Yay! Mijn portemonnee baalt wel een beetje, maar ik moet toch met plezier terug kijken naar mijn leven hier?

Kusjes, Daphne!