Karaoke, Moon viewing en Japanse les

Hoi!

Zaterdag avond zijn we met zijn alle (zonder tutoren) naar de karaoke geweest. Joy Joy, zoals deze super geweldige karaoke bar heet, staat al helemaal in het teken van Halloween. We hebben ons twee uurtjes even lekker kunnen uitleven en toen werden we onderbroken door een medewerkster, midden in een awesome duet tussen mij (Loes) en Noor, van een liedje waarvan we stiekem toch eigenlijk niet zo goed wisten hoe die ging. Onze tijd zat er op. Balen joh. Ik hou echt suuuper veel van karaoke. Als het iets goedkoper was zou je me er elke dag wel kunnen vinden haha. Trouwens, iedereen nog bedankt dat ik even selfish kon zijn en een Morning Musume liedje mocht doen. Ook heel erg bedankt dat jullie de background shouts wilde doen. Het was echt super gaaf en het enthousiasme werd erg gewaardeerd! ♥♥

Zondag ochtend ging bijna iedereen naar de kapper, maar ik hoefde niet dus ik kon lekker uitslapen. Toen iedereen terug kwam kon ik wel horen dat ik iets gemist had, maar de kapper avonturen mag Daphne vertellen want zij was er zelf blij 🙂 ’s Avonds hadden we afgesproken om met de tutor van Michelle naar de Moon viewing bij het kasteel van Matsumoto te gaan. De tutor van Noor kwam toevallig ook nog opdagen. Van te voren zijn we nog Ramen gaan eten. Het is niet goed te zien op de foto, maar een kleine portie ramen is echt al zo groot, dat ik hem niet op krijg. Het is wel lekker, maar echt heel erg veel. Het Moon viewen was eigenlijk niet zo heel speciaal. Er was zondag een super moon, wat inhoudt dat de maan voor 14% groter is (correct me if I’m wrong though), en hij stond heel groot en fel in de lucht. Het kasteel was verlicht met spotlights en er werd op een soort balkon traditionele Japanse muziek gespeeld. Er waren geen eet- of drinktentjes en iedereen was een beetje moe, dus we zijn redelijk snel weer naar huis vertrokken.

Even een kleine shout-out naar het ei dat in mijn soep zat. Damn. Dat was lekker. Perfect gekookt. Plus punten voor de chef!

Maandag was onze eerste schooldag. Aangezien ik als enige van de meiden hier in C1 geplaatst ben, voelde ik me wel een beetje eenzaam en was ik ook heel erg zenuwachtig. Gelukkig was het nergens voor nodig. Nog voordat ik bij het gebouw was riep er al iemand heel blij mijn naam. Ik had vrijdag even met een Chinees meisje uit mijn klas gepraat, en blijkbaar was zij verder ook alleen, dus yay dat schept automatisch een band. We zijn samen naar de les gegaan, maar we dachten dat de deur nog op slot was. Wij dus mooi samen wachten met nog een Australische jongen en 2 Koreaanse meisjes, komen de leraren er aan “Waarom staan jullie daar? De deur is gewoon open”. Herpaderp blunder. Maar het was wel een soort ijsbreker want iedereen ging lachend naar binnen. In de les moesten we ons eerst voorstellen aan elkaar. We hebben wat spreekoefeningen gedaan en nieuwe grammatica geleerd. Momenteel voelt het nog een beetje makkelijk aan, maar volgens mijn mentor wordt het geleidelijk aan moeilijker en ik denk dat ik hier wel op de juiste plek zit. Het huiswerk was ook goed te doen. Op deze manier ga ik naast het studeren ook gewoon nog een beetje tijd over houden om af te kunnen spreken met mijn tutor en soms leuke dingen te kunnen gaan doen. Kortom, ik zie het helemaal zitten! 😀

We hadden later op die dag ook nog het tweede gedeelte van de health check. Longfoto’s. Jippie. Het leven was even awkward, de vrouwelijke lezers onder ons zullen vast wel begrijpen waarom, maar daarna waren we vrij om te gaan en te staan waar we maar wilde. Ik wilde mijn schoolboeken gaan kopen, maar 2 van de 3 boeken waren er niet lol. Volgende week maar weer terug dan. We hebben wel een kortingspasje van school gekregen voor bij de boekenwinkel, super tof.

Vandaag was een hele lange schooldag. Ik ben van 9 uur tot half 6 op de campus geweest. Eerst had ik 2 lesuren gewoon spreken en grammatica. Daarna hadden we de eerste les kanji die met beide C niveau’s samen is. Ik vond het echt een super les. Per kanji wordt er besproken wat het betekend en daarna wordt er voorgedaan hoe je hem moet schrijven. Na de les had ik echt het gevoel dat ik iets geleerd had. Vervolgens moesten we anderhalf uur wachten voor een les die eigenlijk op D niveau is, wat dus hoger is dan ons niveau. We waren uitgenodigd om mee te doen. Bij de les wordt er over verschillende soorten onderwerpen gepraat in groepjes van 6, een mix van Japanners en uitwisselingsstudenten. Een goede mogelijkheid om nieuwe vrienden te maken dus. Je moet trouwens ook geregeld verslagen schrijven e.d. Voor dit vak zijn er 2 opties. Óf je gaat bij een Engels-talige groep, óf je gaat bij een Japans-talige groep. Trots kan ik jullie vertellen dat we full-retard zijn gegaan en ons voor de Japanse versie hebben ingeschreven. #rip, volgens mij heeft het merendeel van de B/C1/C2 studenten zich ingeschreven voor Engels. May the odds be ever in our favor?

Rond een uur of 6 kwam ik ongeveer thuis. Ik wacht al een tijdje op een pakketje van thuis (Nederland thuis) en ineens viel mijn oog op een grote doos onderaan de trap. Heel misschien heb ik een soort van vreugdedansje gedaan haha. De doos zat vol met lieve kaarten, bergen chocola, nieuwe schoenen en vergeten kleding! Ik kan jullie echt niet genoeg bedanken hier voor. Ik ben er echt super, super, suuuper blij mee! Dankjewel!!!

Welterusten!

Groetjes Loes~ ♪

Uitslag van de placement test

Hellooo!

Vandaag moest ik (Daphne) vroeg opstaan omdat een meneer de spoelbak van mijn toilet kwam fixen. Hij is maar 3 kwartier bezig geweest, maar in ieder geval lekt het nu niet meer, yay! Mijn tutor is wel een schatje, ze doet best veel voor me. Een afspraak voor me maken met Mario, de kapper regelen, en allemaal zonder dat ik het moet vragen :). Yuuri, Arigatou!

Gisteren moesten we vroeg opstaan voor een gezondheidscheck. Ik was best verbaast omdat we dit ook al in Nederland uitgebreid hebben moeten laten doen, bloedonderzoek, longonderzoek, noem het maar op en Japan wilt het weten. Gelukkig viel dit wel mee. Ze testen hier je bloeddruk, en luisteren naar je hart en longen, that’s it! 10 minuutjes binnen. Kom je daar lekker vroeg je bed voor uit…

Na de gezondheidscheck werd de uitslag van de placement test bekend gemaakt… Dit was helaas wel een iets minder blije bedoeling. Ik zit samen met Celine en Michelle in klas C2, wat een mooi niveau is waar wij naar streefde. Loes zit in klas C1, wat hetzelfde niveau is, alleen is het heel jammer dat ze niet bij ons zit. Het vervelendste is voor Noor en Tamara. Zij zitten in de B klas samen met Bianca (maar Bianca wilt graag). De B klas behandeld alle stof die we de afgelopen 2 jaar ook op school hebben gekregen. Dit is te makkelijk voor Noor en Tamara, dus zij gaan proberen om toch een niveau hoger te komen. Anders zitten zij een half jaar onder hun niveau te leren, wat wel erg zonde zou zijn.

Nou dat was wel zo’n beetje alles wat er over gisteren te vertellen was. Vandaag kan je ons zoeken in de bar! (Waar is Kraan?)

Bai baaai!

Welkoms party, Bier festival en meer!

Hallo!

Het is al weer een week geleden dat we onze blog hebben ge-update. Je zou denken dat we meer tijd zouden hebben om te bloggen, nu we eenmaal een beetje aan het Japanse leven gewend zijn, maar we gaan zowat iedere dag op stap. We hebben al zoveel rondgelopen en gekeken dat in ieder geval ik (Loes), iedere avond bek af ben en het liefst meteen gaan slapen haha. Ik zal proberen de post niet al te lang te maken 🙂

Maar goed. Afgelopen zaterdag was er een welkoms feestje georganiseerd voor alle nieuwe uitwisselingsstudenten, de tutoren en de buitenlandse studenten die er al een half jaar zijn. Het was best gezellig. De tafels waren bezaaid met eten en drinken en er waren toch aardig wat mensen. Ik heb ook eindelijk mijn tutor kunnen ontmoeten, maar daarover straks meer! We begonnen met namen bingo. Eerst moest je de namen verzamelen door op een willekeurig persoon af te stappen en gewoon een klein gesprekje te beginnen. Best spannend, maar zo leer je wel nieuwe mensen kennen. Na de bingo was er tijd voor praten, eten en drinken. Ook was er een soort van dansvloer, maar dat was af en toe een beetje awkward. Ook was er een dronken Koreaan die awkward vragen stelde, heel erg onder de indruk van Nederlandse meisjes was en iedereen steeds knuffels gaf. Please dude, niet cool, stop. Het feestje zou volgens de uitnodiging van 6 tot 9 zijn, ik geloof dat we pas rond 11 elf uur naar huis zijn gegaan haha. Het mooie aan Japanse feestje is trouwens, dat als het eenmaal afgelopen is iedereen helpt met opruimen. En het afval wordt netjes gescheiden. Echt heel leuk om te zien.

De zondag na het feestje zijn we met de tutoren van Tamara en Celine naar het Matsumoto kasteel geweest. Daar was namelijk een bier festival. Het was de hele dag mooi weer en je kon overal wel wat te eten en te drinken krijgen. Er was ook friet yay! Na het festival zijn we nog met zijn alle bij een Thais curry restaurant gaan eten. Damn. Die curry was pittig.

Op maandag zijn we met zijn alle naar de stad geweest om te shoppen. Achteraf gezien hebben we eigenlijk meer gegeten dan geshopt, maar het was evengoed super gezellig. We hebben ook eindelijk een plek gevonden waar je goedkoop pizza kunt eten. De normale prijs van een pizza ligt hier rond de 20 euro en dat is toch wel een beetje duur. Maar bij het restaurantje waar wij zijn geweest kon je er ook eentje voor ongeveer 3 euro bestellen. Sure, het was wat aan de kleine kant en ik heb wel eens betere pizza’s gegeten, maar toch, it’s something! Naast het restaurant werden crêpes verkocht en ze zijn zo lekker! Maar laten we het maar niet hebben over het fiasco van de druppende chocolade saus dat erna plaatsvond haha. We zijn ook nog naar de Parco geweest, een heel groot warenhuis met meerdere verdiepingen waar allemaal verschillende winkeltjes zijn. Alle kleren hier zijn zo leuk om te zien en het liefst zou ik ze allemaal willen kopen, maar mijn portemonnee vind het toch allemaal wat minder en af en toe vallen de kledingmaten nogal tegen en krijgt je zelfbeeld toch wel een beetje een klap. Gelukkig is er af en toe toch wel wat tussen te vinden, dus de hoop is nog niet verloren!

Op dinsdag waren we van plan een bergwandeling te gaan maken, maar het plan was een beetje te haastig in elkaar gestoken waardoor we uiteindelijk allemaal zijn thuisgebleven en ’s avonds sushi zijn gaan eten.

Woensdag was het eindelijk zo ver. Ik had op het welkoms feestje met mijn tutor afgesproken woensdag samen te gaan eten. Ik was super zenuwachtig natuurlijk, want een hele avond met een Japanner alleen zijn is toch wel een beetje een challenge. Het is allemaal goed gegaan en het was echt heel leuk en gezellig. Mijn tutor kan heel erg goed koken en bakken en ze gaat me leren Japanse gerechten te bereiden en we gaan ook cupcakes en taartjes bakken als we tijd hebben. Ik heb er nu al super veel zin in! Ook is ze, net als ik, een grote Harry Potter fan en houdt ze heel veel van lezen. Sterker nog, haar major is Literatuur. We hebben bij een klein restaurantje curry gegeten met zijn tweeën, hebben samen Purikura gedaan en zijn daarna nog in een grote boekhandel geweest. Ik heb nu al zin in de volgende keer dat we iets gaan doen, want ze is echt heel erg lief en ook makkelijk om mee te praten.

 

Vandaag, donderdag, moesten we vanuit school ons in gaan schrijven bij de gemeente met hulp van onze tutoren. We moesten al om half 9 bij de west-ingang van school zijn, dus iedereen was lekker moe. Daphne heeft dit allemaal al eerder moeten doen, dus ze was er helaas vandaag niet bij.

Ik denk dat we ongeveer 2 uur bezig zijn geweest met formulieren invullen, naar moeilijke Japanse praatjes luisteren en wachten tot we aan de beurt waren. Na het gemeente-gedeelte hebben we nog een kleine rondleiding gehad op de campus. Japanse universiteiten zijn echt geweldig! Er is van alles te zien en te doen. Er is een gratis fitness/sporthal, meerdere kantines, een bibliotheek, een convenience store, een boekhandel en noem maar op. We hebben ook geluncht in een van de kantines. In vergelijking met Nederland zijn de kantines hier echt goedkoop. Voor ongeveer €2,50 had ik een vrij groot bord rijst met een stuk heel erg lekker vlees en curry saus. Ik zat daarna ook goed vol.

Na de lunch moest mijn tutor helaas weg, maar we zijn nog met een klein groepje naar de stad geweest. Het regende wel de hele middag, het is nu middernacht en het regent nog steeds. In de stad hebben we ook nog wat gegeten en geshopt, maar omdat iedereen zo moe was zijn we weer op tijd naar huis gegaan.

Morgen krijgen we de uitslag van onze Japans toets en worden we in klassen ingedeeld. We moeten ook een health check laten doen en ik ben een beetje zenuwachtig waardoor ik niet kan slapen. Vandaar dat ik deze blogpost ook zo laat typ. Ik ga nu toch wel mijn best doen om te slapen anders kom ik niet op tijd uit bed. Hopelijk komt onze volgende blogpost was sneller.

Tot de volgende keer!

Placement Test en Karaoke!

Hoi!

Gister moesten we er vroeg uit, om 9 uur hadden we namelijk het eerste gedeelte van onze placement test. Iedereen was lekker zenuwachtig en we wisten allemaal niet zo goed wat te verwachten. En laat ik maar niet beginnen over alle feels of regret omdat we niet genoeg geleerd hadden naar ons idee. De toets was opgebouwd uit 4 onderdelen.

1. Kanji
2. Grammatica / Vocabulaire
3. (Begrijpend) Lezen
4. Enquête

De toets is op niveau gemaakt en wordt dus geleidelijk aan steeds moeilijk. Voor de mensen die allemaal nog naar Matsumoto komen na ons, dit is een beetje het idee:

Bij het Kanji gedeelte (Kanji zijn de wat ingewikkeldere karakters in Japan), heb je 2 zijdes van een A4’tje. Op de ene kant kreeg je zinnetjes waar Kanji in gebruikt werden en moest je opschrijven hoe je ze uitsprak. Op de andere kant staan zinnetjes zonder Kanji en moest je ze zelf schrijven. Beide kanten hadden 10 zinnen met meerdere Kanji er in, ik ben tot 6 à 7 gekomen met 1 of 2 foutjes er in. Zodra je klaar was met Kanji moest je je hand opsteken en kreeg je het 2e gedeelte. Het 2e gedeelte viel best wel tegen. De eerste pagina was een eitje, en een van de latere ook, maar van de pagina’s in het midden begreep ik geen snars. Gelukkig had iedereen van de Nederlandse bende hier last vast, dus het betekent gewoon dat wij deze stof nog niet hebben behandeld in Nederland. Enkele dappere onder ons hebben nog wat antwoorden gegokt op de moeilijke pagina’s, maar ik heb ze zelf gewoon helemaal leeg gelaten. Het lees gedeelte van de toets bestond uit 5 kleine tekstjes. De eerste 2 hiervan waren goed te doen, de andere 3 waren onmogelijk om te lezen. Daarna kregen we ook nog een enquête waarin ze vroegen hoe lang we al Japans studeerde, welke methodes we gebruikten e.d.

Om 11 uur was de toets afgelopen en gingen we naar de convenience store tegenover de campus. Daar hebben we lekker ongezond voer ingeslagen en daarna zijn we in de bibliotheek van de universiteit gaan zitten om ons voor te bereiden op het interview wat in de middag plaats zou vinden. Het interview stelde gelukkig niet zo heel erg veel voor, we hadden elkaar best wel op zitten fokken, maar het was goed te doen. Je moest een klein verhaaltje van 4 regels oplezen, je moest vragen over jezelf in het Japans beantwoorden en je kreeg een tekening voorgelegd waarbij je moest beschrijven wat de mensen in de tekening aan het doen waren.

 

Rond half drie waren we allemaal klaar en zijn we bij Noor en Celine thuis gaan zitten. Iedereen was helemaal kapot waardoor het eindigde in hoopjes slapende meisjes op de grond haha. Rond half 7 vertrokken we met de bus naar de stad, we gingen namelijk McDonald’s eten met zijn alle en daarna stoom afblazen met onze tutoren bij de karaoke! Ik weet niet hoe het bij de andere zit, maar Daphne en ik zijn nog niet helemaal weg van het Japanse eten, dus de McDonald’s was echt heel erg welkom. We werden wel heel erg bekeken door de Japanners, maar ja, wat wil je anders met een groep van 7 buitenlanders tussen al de Japanners. Rond half 9 kwamen de 4 tutoren die die avond mee gingen naar de karaoke. Het was de allereerste keer dat we karaoke gingen doen en het was echt super leuk! Zeker voor herhaling vatbaar. Voor ongeveer 10 euro per persoon hebben we 3 uur lang een grote en ruime kamer gehuurd. Ondertussen mocht je ook gratis drinken (ja, ook alcoholische drankjes) en kon je je longen uit je lijf zingen. Het was echt super gezellig en ik heb de tijd van mijn leven gehad daar. Iedereen deed vrolijk mee en het was erg jammer toen onze tijd er op zat.

 

Na de karaoke zijn we met de taxi naar huis gegaan want het regende echt super hard. Vandaag heb ik niet zo veel gedaan want ik  ben heel erg moe. Morgenavond is er een welkoms feestje en ik hoop dat ik daar eindelijk mijn tutor ga ontmoeten 🙂

Oh, mama, hier zijn wat foto’s waar je om vroeg!

Groetjes Loes

Compacte update van afgelopen 3 dagen

Bello!

Afgelopen dagen waren best wel druk! Voor het eerst in een week dat ik iets zonder Loes ging doen. Maandag ben ik met mijn tutor, Yuuri, en nog een uitwisselingsstudent Matsumoto gaan bekijken. Onder andere het kasteel van Matsumoto. Ik sta met een Samourai en een Ninja op de foto! Op het buitenterrein van het kasteel was lokale tv aan het filmen. Zij gingen aan buitenlanders vragen wat ze van het lokale voedsel vonden. Als eerste kregen we umeboshi (pickled plum in het Engels) om te proeven. Dit is verschrikkelijk zuur. Als je dacht dat een zure mat of een Napoleon al erg was, dan zou ik hier echt voor uit de buurt blijven. Het tweede fruit ben ik alweer vergeten, maar ook dit nog verschrikkelijker. Het derde was een gedroogde kaki, dit is gelukkig iets zoeter van smaak. Zeer prettig als afsluiter. Wat een indruk om achter te laten bij de lokale bevolking hier, van die vieze bekken trekken op tv. Hier kan ik vast geen carrière meer maken in de showbizz (haha).

De dag erna kreeg ik de sleutel van mijn eigen kamer. Eindelijk kon ik mijn koffer uitladen. Alles is hier netjes, uitzicht op een beekje maar wel 20 minuten lopen van de rest vandaan. Ik wilde helemaal niet weg van Loes, we zijn heel de tijd samen geweest sinds Schiphol. De foto’s komen later!

Vandaag hebben we uitleg gekregen over hoe de komende paar weken eruit zullen zien. De rest van de dag is bestemd voor leren omdat we morgen de intake toets hebben. Bij deze toets bepalen ze je niveau waar je het komend half jaar les in zult krijgen. Na de toets zal er een interview plaats vinden (hoezo nerveus?). Het liefst willen we op niveau C zitten omdat dit een goed niveau is voor nieuwe dingen bij te leren. Als we alle drama gehad hebben gaan we gezellig naar de McDonald’s en Karaoke zingen met onze tutoren.

The lies…

Zoals de titel al zegt was het vrij beknopt, maar ik moet weer verder met leren en zorgen dat ik op tijd kan gaan slapen.

Slaap lekker~

x Daphne

Poetsen, poetsen, poetsen…

Hoi hoi!

Weer een late post vandaag. We zijn namelijk net thuis, maar dat komt later.

Vanochtend waren we nog niet uit bed gerold, of we waren al aan het poetsen. Inmiddels is de woonkamer leefbaar, de keuken bijna helemaal schoon en alle slaapkamers beginnen ook mooi te worden. Nog een paar wasjes, het afval weggooien en de keuken verder ontvetten, en dan zijn we klaar. Het was een zware ochtend, maar gelukkig zitten we niet alleen.

In de middag zijn we wat boodschapjes weesten doen en hebben we nog wat verder opgeruimd. ’s Avonds begon de lol pas echt. Rond acht uur gingen we op zoek naar een eettent. Eigenlijk wilde we zelf curry maken, maar al de pannen in het appartement zijn vettig en plakkerig en de afwas is ook nog niet klaar, dus dat ging niet. We besloten naar het centrum van Matsumoto te gaan. We, zijn trouwens Daphne, Tamara, Michelle en ik. Het was een heel eind lopen, ik denk wel zeker een half uur, maar het was het waard. We vonden een soort van burgerrestaurant waar je vrij goedkoop kon eten en het was allemaal heel lekker. Helaas staan de foto’s op het interne geheugen van mijn camera en ik heb de usb-kabel niet bij dus ik kan ze niet overzetten. Daphne en ik herinnerde ons dat we een SEGA gebouw hadden gezien in de buurt van het station. We zijn al meerdere keren bij SEGA’s geweest, het zijn grote game hallen. We besloten er heen te gaan om purikura te maken en wat plezier te beleven.

We moesten wel de weg vragen. Gelukkig was er een aardige meneer die de weg voor ons opzocht. In de tussentijd werden we stiekem gefotografeerd door een paar vrouwen. Later kwamen ze naar ons toe om te zeggen dat ze ons heel mooi vonden en dat ze bij de man hoorde, ze hadden namelijk een feestje omdat hij binnenkort ging trouwen. Back to the point. De man hielp ons en we moesten nog een kwartiertje verder lopen. Geen probleem, het was het helemaal waard.

We hebben eerst met zijn vieren de grijpmachines onveilig gemaakt. Daphne en ik hebben beide een onwijs schattige en grote hamster knuffel gewonnen en Tamara en Michelle hadden figurines van hun favoriete anime personages. Tamara wilde ook een grote knuffel en terwijl we bij de machine stonden kwam er een Japanse jongen naar ons toe. Of we met hem en 3 vrienden wilde gaan drinken in de kroeg. eeehm… Eigenlijk liever niet? Gelukkig deed hij er niet moeilijk over en gingen we blij verder met gamen.

Daarna gingen we naar de 2e verdieping voor purikura foto’s. De jongen kwam weer terug, deze keer had hij zijn vrienden daadwerkelijk bij. Het was dan wel oké dat we niet met ze wilde gaan drinken, maar ze wilde toch wel graag, op hun kosten, met ons purikura foto’s maken. Dat vonden we wel oké, maar we wilde eerst alleen met ons vieren. Toen we met onze eigen shoot klaar waren ging helaas de game hal dicht, dus konden we niet meer met de jongens samen. Maar we hebben wel 2 gewone foto’s gemaakt. Helaas staan die alleen op het fototoestel van de jongens en hebben wij niets. Het was wel grappig en de jongens waren er heel blij mee, dus yay?

Na de game hal, mind you dat het al na 12 uur ’s nachts was, zijn we nog in een boekhandel geweest. Ik heb een hele schattige agenda kunnen kopen en Daphne twee tijdschriften waar ze heel blij mee is. De meneer achter de kassa zag ons ook met de grote knuffels sjouwen en zo lief als de mensen hier zijn, gaf hij ons allebei een grote tas om ze in te stoppen. Daarna zijn we met de taxi naar huis gegaan. Het is nu heel erg laat dus we gaan maar slapen.

Tot snel!

Welkom in Matsumoto!

Hallo allemaal!

Het is inmiddels al bijna half 1 ’s nachts, maar we zijn allemaal nog klaarwakker, dus vandaar dat er nog snel even een blogpost komt.

Vanochtend om iets voor 6 uur werden we wakker door een heuse aardbeving. 5.3 op de schaal van Richter. Dat was wel even schrikken, maar stiekem was het ook wel een beetje gaaf. Gelukkig is Tokyo hier op gebouwd en was er niets aan de hand. En gelukkig waren we toch al van plan om tegen 6 uur op te staan. We moesten namelijk vroeg op pad naar de bus in Shinjuku. Rond 7 uur zijn we zwaar bepakt vertrokken. De reis naar Shinjuku was even vervelend, maar toen we eenmaal in de bus zaten was alles prima. Lekker de airco aan en genieten van het mooie landschap.

De reis duurde ongeveer 4 uur. We kwamen vlak naast het station van Matsumoto aan en daar werden we samen met Noor, Celine en Tamara opgehaald door de mevrouw die onze appartementen heeft geregeld. Het was heel leuk om iedereen zo samen te zien en met goede moed vertrokken we naar onze appartementjes. Noor en Celine delen er eentje, en ik zit met Tamara en Michelle samen. Michelle zou later na nog komen. Daphne mag pas over een paar daagjes in haar dorm, dus tot die tijd slaapt ze bij mij. Maar goed. We kwamen dus bij het appartement en het eerste wat we zagen was een lange trap omhoog. De ingang van ons appartement was boven. Niet zo’n pretje als je bedenkt dat we allemaal lekker zware koffers hebben die naar boven moeten, maar het zij zo. De vrouw leidde ons voor en deelde de kamers voor ons in. Ze legde het een en ander uit over de huur, stelde ons voor aan de huisbaas en daarna liet ze ons alleen.

Toen kwamen we er pas achter hoe vies het hier eigenlijk is. Er zitten allemaal vlekken op de bank en het hele appartement staat vol met spullen van vorige bewoners, waaronder etenswaren die niet meer goed zijn en vieze pannen. Bah. Maar hé, we hebben wel een gratis fiets gekregen so I guess that’s something?

We dachten dat we met goed poetsen al een heel eind zouden komen, dus toen de mevrouw later terug kwam om Michelle te brengen, heeft ze ons naar de supermarkt en de 100 yen-winkel gebracht. De 100-yen winkel is nu al een van mijn favoriete winkels hier. Alles, maar dan ook echt alles kost 100 yen, wat net iets minder is dan 1 euro. In Nederland zijn ook wel zulke winkels, maar daar zijn er altijd stiekem spulletjes verstopt die iets meer kosten. Hier dus niet. We hebben flink wat schoonmaakspullen, luchtverfrissers en wat versieringen voor het appartement gekocht. Daarna hebben we wat boodschapjes gedaan en toen moesten we zelf de weg naar huis vinden. Uiteraard ging dit mis. We hebben een grote ronde gelopen en kwamen weer bij de supermarkt uit. Een man op straat kon ons ook niet verder helpen, maar gelukkig bestaat er wifi en konden we in de buurt van de supermarkt de weg opzoeken op Google maps. Eenmaal thuis hebben we onze spulletjes gedumpt en toen gingen we door naar Noor en Celine. Mark en Bianca waren er inmiddels ook en nu zijn we helemaal compleet. We zijn gezellig met zijn allen uit gaan eten, tot we rond 10 uur uit de tent weg werden gekeken.

Morgen staat een grote poetsdag voor de deur en we willen ook nog graag de stad in om wat spulletjes zoals agenda’s, schriften, doeken voor over de bank etc te kopen. Hopelijk is het hier snel schoon te krijgen want ik krijg soms een beetje de rillingen. Ik zal wat horror foto’s bijvoegen. We hebben trouwens ook niet genoeg beddengoed en matrassen gekregen. Sad. Gelukkig is het mooi weer en zijn de wc en badkamer wel schoon.

Welterusten!

De laatste dag in Tokyo: Shinjuku en Harajuku

Applausje voor ons want we waren vanochtend weer vroeg uit bed! Het eerste wat ik hier doe als ik ’s ochtends wakker word, is de deur open gooien om te kijken wat voor een weer het is. Vanochtend om half 9 werd ik verrast door blije zonnestraaltjes en al een lekker fijne en warme temperatuur. Het mooie weer is eindelijk begonnen, helaas is vandaag wel onze laatste dag Tokyo.

Rond half 11 gingen we dan maar weer op pad met de zonnebril op. We begonnen vandaag in Shinjuku. Morgen moeten we namelijk ook naar Shinjuku, want de opstapplaats van de bus naar Matsumoto is daar. We wilde goed voorbereid zijn en alvast zoeken waar het was, zodat we morgen probleemloos en op tijd bij de bus kunnen zijn. Het is maar goed dat we dat gedaan hebben. Jeetje. We hebben zowat heel Shinjuku doorgelopen voordat we het vonden en we hebben maar liefst 3 mensen de weg moeten vragen (De eerste had ons totaal de andere richting op gestuurd, derp, thanks bro.) Nadat we eindelijk hadden gevonden waar we moesten zijn, zijn we snel een klein cafeetje binnen gedoken voor lunch, het was inmiddels al weer een uur of 1 namelijk.

Na de korte pauze gingen we verder met de ontdekking van Shinjuku. Ik had een Tower Records gezien, een grote muziek winkel, waar ik heel erg graag naar binnen wilde. Het had 3 verdiepingen waarvan er 1 speciaal op idol muziek/dvd’s/tijdschriften was gericht. We hebben ons hier prima vermaakt met alles wat er te zien was, de  medewerkers hier zijn namelijk heel enthousiast en maken creatieve tentoonstel-hoekjes per artiest. Heel erg leuk om te zien. Ik heb er nog een fashion/lifestyle boek gekocht van een van mijn favoriete idols.

Na de Tower Records wilde Daphne nog graag naar Don Quijote. Ik weet niet zo goed hoe ik deze winkel moet omschrijven, maar hij ligt aan een hele grote weg met een onmogelijk zebrapad dat all over te place is, en het gebouw is super hoog en heel erg dicht bepakt vanbinnen. We zijn er niet zo heel erg lang binnen geweest want het voelde een beetje buitenlander-onvriendelijk (dit is pas de 1ste keer deze week dat dit gevoel even op kwam). Naast de Don Quijote was ook een leuke Purikura winkel waar we even langs zijn geweest. Japan heeft heel veel dingen die ik in Nederland ook wil en Purikura is misschien wel nummertje 1.

Daarna hebben we wat verder rond geslenterd terug naar het station. Daar hebben we de trein naar Harajuku, dé fashion wijk van Tokyo, gepakt. Om heel eerlijk te zijn hadden we allebei een beetje negatieve vooroordelen over Harajuku en de fashion daar, maar gelukkig heeft Harajuku zelf het tegendeel bewezen. Er zijn super veel leuke winkeltjes met betaalbare en leuke kleding (en zowat overal was sale omg), we hebben alleen niets gekocht, maar wel onze ogen uitgekeken.

Uiteindelijk hebben we in Harajuku ergens even illegaal wifi afgetapt opzoek naar restaurants en kwamen we uit bij Jangara, waar je lekker en goedkoop Ramen kan eten. Ramen is een soort noedelsoep en het is heel lekker. Na het eten gingen we weer terug naar het hotel. Ik heb nog nooit in zo’n overvolle trein gestaan als vandaag. Er werd van alle kanten tegen je aangedrukt en ik heb in voorbijgaande coupés ook mensen tegen het raam aangedrukt zien staan. Was niet zo’n pretje. Maar na 3 stations gingen er gelukkig al super veel mensen uit en konden wij zitten yay 😀

We waren lekker op tijd terug in het hotel. We moeten namelijk onze spullen proberen terug in de koffers te krijgen (oh gosh, waarom hebben we zoveel gekocht, huilen) en de kamer opruimen.

Morgen vertrekken we al vroeg naar Matsumoto. Het is heel raar om hier weg te gaan. Deze week Tokyo voelde een beetje als een vakantie, helaas wel met veel regen, maar nu wordt het toch allemaal echt. Nog eventjes en dan mogen we al weer naar school. Mijn voetjes zijn in ieder geval voor nu wel even klaar met Tokyo hahaha.

Tot de volgende keer!

We zagen Mt. Fuji!

Booyah, vanochtend is het wel gelukt om vroeg uit bed te komen! Op de planning stond de Tokyo Tower, Senso-Ji en de Tokyo Skytree.

Onderweg naar onze eerste bestemming, de Tokyo Tower, kwamen we een tempel tegen. De eerste tempel van onze reis. Hier hebben we foto’s gemaakt en een geluksbriefje gekocht. Loes had een ‘excellent’ future en ik een ‘fairly good’, wat ook niet slecht is, maar het kan altijd beter. Het is de bedoeling dat je deze aan een raam (lijkt op een telraam haha) vast strikt. Hierna zijn we onze weg vervolgd naar de Tokyo Tower. Het was nog steeds ontzettend hard aan het regenen, dus het is wel heel fijn dat alles achter glas is. De tweede verdieping is op 250 meter hoog, wat wij al zeer imposant vonden.

Ben je trots op ons, Michelle?

Na de Tokyo Tower vonden wij het vanwege de regen niet zo’n goed idee om naar de Senso-Ji te gaan, dus op naar de Skytree (2e hoogste gebouw van de wereld, op Dubai na natuurlijk… In Dubai moeten ze altijd alles beter hebben). Beneden de Skytree heb je heel veel winkels met een hoop schattige dingetjes en zelfs een Studio Ghibli winkel. Het is een wonder dat die niet is leeg gekocht door mij… De Skytree heeft 2 verdiepingen, de eerste is op 350 meter hoogte (al hoger als de Tokyo Tower op zichzelf) en de tweede is op 450 meter hoogte. Wat een geweldig uitzicht heb je daarboven! En wat is Tokyo een enorme stad! Als je die twee van plan bent om te bezoeken, zou ik eerst de Tower doen en dan pas deze. Maar vooral de Skytree vind ik echt echt een aanrader.

Het magische moment dat de regen even was verdwenen een plaats maakte voor de zon rond Mt. Fuji.

Tegen de tijd dat we beneden kwamen, was het gestopt met regenen (´∇ﾉ｀*)ノ. Dus dan toch maar wel naar de Senso-Ji. Deze tempel staat bekend om zijn heel grote lampion bij de ingang en boven het altaar. Vlak bij de Senso-Ji waren veel kraampjes die allerlei traditionele spullen verkochten zoals waaiers, kimono’s, slippers en andere souvenirs. Hier hebben we eindelijk sushi geprobeerd die op een lopende band voorbij komt, alleen dit was niet zo een succes… Hier stoppen ze de wasabi tussen de rijst en de vis en ik vind gefrituurde tofu maar niks. Dus na 2,5 bordjes p.p. zijn we naar huis gegaan.

Nu gaan we toch maar een ijsje halen bij de 7/11, want honger!

Toedels~

Nakano en Akihabara

Na het opstaan fiasco van gisteren, dachten we dat het niet erger kon. Drie keer raden wat er gebeurde… Gisteravond konden we beide niet slapen, wat waarschijnlijk nog door de jetlag kwam, waardoor we ons vanochtend heel erg hebben verslapen.

Rond half 1 zijn we op weg gegaan richting Nakano. Op internet stonden heel veel blije reviews over Nakano Broadway, dus we waren erg enthousiast en nieuwsgierig. Helaas viel het een beetje tegen. Het hele gebouw rook naar vieze dingen en zowat de helft van alle winkeltjes waren dicht. De winkels die open waren, waren heel erg klein en helemaal volgepropt met spulletjes. We hebben hier en daar wat rondgekeken en toen besloten dat het niet helemaal ons ding was. Gelukkig was wel alles overdekt, zelfs de straat naar het gebouw toe. We hebben na het bekijken van Broadway eventjes bij de McDonald’s gezeten. Fun fact: zelfs bij de McDonald’s wordt al het afval gescheiden.

Vervolgens hebben we de trein naar Akihabara genomen. Het treinen gaat ons inmiddels zo goed af dat we niet eens meer om hulp hoeven te vragen bij het zoeken van de juiste sporen/lijnen. Het regende trouwens de hele dag al super hard. Volgens de receptioniste van ons hotel is er een zomerstorm in de buurt van Tokyo en vandaar dat het al zoveel dagen op rij heel hard regent. Wonderbaarlijk genoeg was het heel even droog toen we aankwamen in Akihabara! Het was helaas maar voor korte duur, maar eventjes zonder paraplu kunnen lopen is niet verkeerd.

Voor de mensen die het niet weten, Akihabara is dé place to be voor idol en anime fans. Laat ik (Loes) nou net helemaal gek van idols zijn! Ook zijn er super veel kleine game/arcade winkeltjes en is er veel elektronica. We kwamen een kleine arcade tegen en gingen er even naar binnen om wat rond te kijken. Er stonden heel veel schattige gashapon machines en Daphne haalde er een heel schattig shiba inu poppetje uit. Zelf ben ik bij de grijphaak machines geweest. Ik had het in Ikebukuro al 1 keer geprobeerd, en dat was een afgang, maar nu stond ik naast een jongen die al 2 plastic tassen helemaal vol had met de badges uit de machine, dus wilde ik ook. De eerste paar keren gingen heel erg mis. Toen vroeg Daphne aan de jongen hoe hij alles won en was hij zo aardig om het voor de toen. Daarna ging ik het weer proberen en had ik in 1 keer grijpen, 5 badges te pakken. Het was heel blij dus deed ik het nog een keertje en greep ik er nog 1!

Na de arcade zijn we nog een keer in een groot SEGA gebouw geweest waar heel veel Love Live! arcade en fan gedoe aanwezig was. Ze hadden ook levensgrote posters dus we zijn even op de foto geweest. (Sorry Daphne dat ik je steeds mijn fandoms in sleep).

Ik wilde ook heel graag naar een speciale Hello! Project winkel. Hello! Project is het bedrijf waar al mijn favoriete muziekgroepen onder vallen. Dus we vroegen even de weg er naartoe in het SEGA gebouw. Het meisje was zelfs zo aardig om ons een plattegrond te geven en de weg te omcirkelen. Onderweg werden we nog een winkel binnen gesleurd en wilde ze ons te duren spullen aansmeren, maar wij “asociale buitenlanders” hebben nee gezegd en zijn uiteindelijk verder gelopen.

De Hello! Project winkel was heel cool. Er was een grote zitplaats waar ze een concert dvd afspeelde, overal klonk muziek uit de Tv’s die muziek video’s of concertstukjes lieten zien. Er waren ook heel veel leuke hebbedingetjes, maar zo duur. Dus ik heb voornamelijk gekeken.

Vervolgens wilde we graag naar Yodobashi Camera, een soort Japanse Mediamarkt, maar dan heel veel groter. Op onze weg er naar toe zijn we nog in een Mandarake geweest, want internet zei dat dat ook geweldig was. Wij vonden het niet zo special, maar Daphne heeft er boekjes kunnen kopen die ze graag wilde dus yay! Daarna gingen we weer verder opzoek naar Yodobashi. Blijkbaar waren we al op de goede weg, maar zagen we alleen niet dat het grote gebouw in de verte tegenover ons stond. Gelukkig waren er weer aardige arcade mensen ergens die de weg voor ons uitlegde en toen kwam alles goed.

Yodobashi is echt groot. En het heeft heeeel erg veel spulletjes die leuk zijn. Er zijn super veel rijen met telefoonhoesjes, hangertjes, fotoalbums, camera’s etc. Het was wel een beetje duur. Je kunt in Japan vrij goedkoop eten, maar alle andere dingen zijn duur. De shopping goal van Yodobashi was een stijltang, en dat is gelukt. Ik heb er zelfs een kunnen vinden die het in Nederland ook nog doet 😀

Op een van de bovenste verdiepingen van Yodobashi waren allemaal restaurantjes. We stonden een tijdje bij een bord te kijken met hamburgers toen er een Japanse man aankwam die zei dat het heel erg lekker was daar, dus gingen we het maar eens proberen. Achter de kassa (je moet meteen bij aankomst betalen) stond een maid haha. En iedereen draagt rare mondkapjes van plastic. We kregen een plaatst toegewezen en kwamen toevallig terecht naast de man die het restaurant had aangeraden. Toen we onze borden kregen kwamen we er achter dat je je vlees zelf moet bakken. Het was een leuke ervaring en het was ook erg lekker. (Papa, ik denk dat jij het ook heel erg lekker zou vinden!)

Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan. Ondanks de regen hebben we wel een leuke dag gehad. Ik hoop wel dat de regen snel ophoudt, want die kletsnatte schoenen zijn niet zo’n pretje meer.

Morgen gaan we naar de Tokyo Tower en de Sky Tree. Er ligt ook een tempel in de buurt waar we misschien nog even langs gaan.

Tot snel!

Liefs Daphne en Loes