Universal Studios Japan

Eindelijk. Eindelijk! EINDELIJK!

Sinds de reis naar Osaka geboekt was, heb ik (Loes) hier zo hard naar uitgekeken. Een dagje naar de Universal Studios Japan. Voor de mensen die het nog niet wisten, sinds ongeveer mijn 7e ben ik al diehard fan van Harry Potter. De boeken, de films, de games, alles. Een bezoekje aan de Universal Studios staat ook al een paar jaar op mijn verlanglijstje en ik heb er ook al een ruime tijd voor gespaard. Niets kon deze dag verpesten! Bereid je voor op een grote post vol foto’s, fangirling en Harry Potter!

Ons hotel lag 400 meter van het park, dus we waren er zo. Om 9 uur ging het open dus het plan was als volgt; 8 uur opstaan, half 9 de deur uit. Natuurlijk was ik veel te enthousiast en was ik voor mijn wekker al wakker. Vervolgens heb ik tot half 9 helemaal druk en happy in de kamer gezeten tot we konden gaan. We waren van tevoren al gewaarschuwd dat het park druk zou zijn en dat we zo snel mogelijk een fast pass moesten scoren zodat we minder lang in de rij hoefde te staan voor de attracties. We waren uiteindelijk om kwart over 9 in het park, en al deze pasjes waren al uitverkocht. Balen. Maar het mocht even goed de pret niet drukken.

Universal Studios Japan is een van de grootste parken waar ik ooit binnen ben geweest. Het is zo groot en druk dat je gewoon niet weet waar je moet kijken. Overal waren winkeltjes, attracties, mensen en interessante dingen om te zien. Het park was trouwens ook al klaar voor Kerst en overal was kerstmuziek te horen en er hingen kerstkransen en lampjes en alles was mooi. Het eerste wat we hebben gedaan is entreetickets halen voor het Harry Potter gedeelte van het park. Het is namelijk zo populair dat iedereen tussen bepaalde time-slots naar binnen moet zodat de drukte verdeeld kan worden. We mochten tussen 10:20 – 11:20 naar binnen en vanaf dan waren we vrij om te blijven zo langs als we wilde. In de wachttijd zijn we bij wat winkeltjes binnen geweest. De Minions zijn hier reuze populair (waar zijn ze het niet? 😉 ). Dus speciaal voor Dean heb ik een foto gemaakt. Ze verkochten ook Minion wafels.

Toen het dan eindelijk 10:20 was zijn we meteen naar het Harry Potter gedeelte gegaan. Eerlijk gezegd had ik verder ook niet veel interesse in de andere attracties en thema-gedeeltes, want dat kende ik allemaal niet. Ik ben gewoon de hele dag ‘thuis’ in de Harry Potter wereld gebleven. Anyways, de weg naar het HP gedeelte toe is helemaal omringd door bomen zodat het tot aan de poort spannend blijft wat je krijgt te zien. In de achtergrond speelt de soundtrack van de films en je komt nog de vliegende Ford Anglia uit de tweede film tegen onderweg. Uiteraard moest hier even een foto geknipt worden.

Uiteindelijk wordt de weg dan groter en sta je voor de poort van Hogsmeade. Je kunt Hogwarts in de verte al zien liggen. Rechts van je staat dé Hogwarts Express. Alles is perfect tot in de details nagemaakt en er knapte een bolletje geluk in me los. Daar stond ik dan! In het midden van mijn droom.

Na even bij te zijn gekomen van de overweldigendheid (dit is geen bestaand woord, dat weet ik) zijn we meteen doorgegaan naar de hoofdattractie van dit park. Harry Potter and the Forbidden Journey.

*Spoiler Alert*

In deze attractie wordt je in een 3D ervaring meegenomen de Harry Potter wereld in. Je vecht tegen draken, spinnen en dementors terwijl je achter Harry aanvliegt. Onder tusen speel je nog een potje zwerkbal en het is allemaal gewoon perfect. De 3D toevoeging maakt het ook allemaal perfect af. We hebben drie uur in de rij gestaan en het was het helemaal waard! Het is onmogelijk om in woorden uit te drukken hoe magisch deze ervaring was. De wachtrij naar de Ride toe is trouwens ook leuk. Je loopt om het kasteel door de kassen terwijl er steeds soundtrack muziek te horen is. Uiteindelijk ga je het kasteel in en wordt het allemaal nog beter. Er zijn bewegende en pratende schilderijen, je komt langs het portret van de Dikke Dame. Uiteraard ontbreken het kantoortje van Perkamentus en de lokaal van Verweer Tegen De Zwarte Kunsten ook niet. Deze ruimtes werden ook ondersteund door projecties van de personages die tegen je praten. Helemaal geweldig!

*End of spoiler*

Tijdens het wachten in de rij voor de bovenstaande attractie hebben we ook een echte mok warm Butterbeer gedroken. Smerig dat het was! Gadverdamme haha, maar je mocht de mok houden dus het was het wel waard. De eerste slok was ook super warm dus voor de rest van de dag was mijn mond verbrand.

Na de eerste Ride zijn we de winkeltjes ingegaan. Ze hebben echt alles wat je je maar kunt inbeelden. Toverstokken, Hogwarts uniformen, sleutelhangers, knuffels, schriften, chocolade kikkers, Smekkies In Alle Smaken, noem het maar op. Mijn portemonnee heeft hier hard geleden.

Bianca en Michelle hebben me hierna alleen gelaten. In de uren dat ik alleen was heb ik nog heel veel gedaan. Ik ben ieder winkeltje dat er was minstens 1 keer binnen geweest. Soms was het zo druk dat je zelfs in de rij moest staan om binnen te kunnen. Er was ook een Ollivanders waar je in groepen naar binnen mocht en een gelukkig iemand werd gekozen om een toverstok toegemeten te krijgen. Het was allemaal heel leuk in elkaar gezet met special effects. Er was ook een mogelijkheid om in een treincoupé van de Hogwarts Express te zitten voor een foto (met Hogwarts sjaal en een toverstok). De foto wordt op A4 formaat uitgeprint en zit in een kaart met een muziekknopje voor een mooie soundtrack. Daarnaast is er ook nog een minder snelle achtbaan in dit gedeelte waar je langs Hagrids hutje komt.

In het midden van het park was er een klein podium waar om de zoveel tijd een optreden te vinden was door de studenten van Klammfels en Beauxbatons. Was heel erg leuk om te zien!

Rond etenstijd had ik met Bianca en Michelle afgesproken bij Jurrasic Park. Hier hebben we lekker gegeten. De drukte in het park was inmiddels sterk afgenomen dus we zijn terug gegaan naar Harry Potter om nog een keertje in de toffe achtbaan te gaan. Deze keer was de wachtrij maar 20 minuten in plaats van 3 uur!

Daarna was het toch echt tijd om ergens anders heen te gaan en moest ik doei zeggen tegen mijn ‘thuis’. Deed wel een beetje pijn aan mijn hart.

We zijn nog in de Jaws attractie geweest waar je met een bootje een spannende tocht af vaarde. Toen we daar uitkwamen was het bijna sluitingstijd en zijn we nog snel naar de grote kerstboom in het midden van het park gegaan. Hij was echt heel mooi met duizenden lampjes en ballen versierd. We hebben ook nog ergens een grote beker warme chocolademelk gedronken. Het was echt een absolute topdag!

En net toen ik dacht dat het niet meer beter kon, werd het nog beter! Het hele treinstation waar we waren was in Harry Potter stijl en we hebben zelfs in een Harry Potter trein gezeten!

Op zondag zijn we nog de stad ingegaan om te winkelen, maar ik was ziekjes en moe dus het was een zware en vermoeiende dag. Ik heb nog wel een nieuwe tas kunnen kopen, aangezien mijn andere tas helaas vrijdagavond kapot geknapt is en ik heb nog een fijne warme wintertrui gekocht, want dat is hier in Matsumoto wel nodig.

Dat was het dan weer! Volgend weekend staat er voor de verandering eens niks voor mij op de planning, behalve leren voor de aankomende toetsen 😉 Als er nog mensen zijn die alles tot hier hebben gelezen, wauw, I’m impressed haha.

Hopelijk tot snel! Liefs Loes ❤

Osaka!

Hallo!

Hier is een blogpost vanuit het heldere en redelijk warme Osaka! Vanochtend vroeg ben ik (Loes) om kwart voor 6 van huis vertrokken. Het was een flinke busrit naar Osaka, maar liefst 5 en een half uur. Michelle en ik zijn samen hierheen gereisd en Bianca zou ons in de avond joinen. Ik heb trouwens heel wat foto’s, maar deze keer zijn het bijna alleen maar bezienswaardigheden 😉

We kwamen aan op het Osaka Umeda Hankyuu station. Daar lag ook een leuk winkelcentrum aan vast waar we even hebben rondgekeken en hier en daar wat hebben gekocht. Michelle was haar pyjama vergeten mee te nemen dus die hebben we daar ook maar meteen aangeschaft. Er was ook een lange hal met vissenaquaria in de muur. Super leuk!

Blub

Mooie kerstlampjes!

Na een korte lunch gingen we op pad naar het pronkstuk van Osaka, het kasteel. De oprichter van het kasteel is een meneer over wie wij wel eens les hebben gehad op school, dus dat maakt het allemaal wat interessanter om te zien. De buitenkant van het kasteel ziet er nog authentiek uit, de binnenkant is helemaal verbouwd en ziet er super modern uit. Een beetje jammer, want het haalt de sfeer weg. Dan bezoek ik toch liever het kasteel van Matsumoto, lekker oud en vol geschiedenis. Hoe dan ook, het kasteel in Osaka is heel leuk om te bezoeken. Je kunt naar een observatie dek, waar je buiten om de toren heen loopt en super ver kunt kijken. Er zijn ook twee verdiepingen als museum ingericht met allemaal samoerai outfits, zwaarden en oude handgeschreven brieven. Je kunt er ook mooie souvenirtjes kopen trouwens.

Na het kasteel zijn we naar een tempel gegaan waarvan ik de naam eerlijk gezegd niet weet. Het lag naast een begraafplaats en er was verder niemand dus we zijn ook snel weer weggegaan haha. In de verte zagen we een heel hoog gebouw. Abeno Harukas. Een super hoge wolkenkrabber met ook een observatie dek. We zijn niet naar de top gegaan omdat het inmiddels al donker was, maar we hebben wel onze ogen uitgekeken in een tuin op de 16e verdieping met mooie lichtjes.

Vanuit de wolkenkrabber zijn we naar een heel groot winkelcentrum geweest. Ze hebben er heel veel leuke merken en zelfs een Shibuya 109 (!!). Hier hebben we ook gegeten. Helaas was er geen Engelse menukaart en bestelde ik per ongeluk koude noedels. Kakje. Smaakte wat minder, maar he, de buik zat wel weer vol. We hebben onszelf ook nog getrakteerd op een welverdiend frozen yoghurt ijsje.

Rond half 11 kwam Bianca aan op het station. Na eerst een half uur te hebben moeten zoeken naar ons kluisje op het station (wat een fiasco zeg) zijn we naar ons hotel gegaan.

Het hotel is geweldig! Het is super schoon en helder. We hebben een super fancy badkamer, een keukentje, een twee persoonsbed en een futon. Ik lig op de futon maar die is helaas heel dun. De rest van de kamer is echt super. Het is hier lekker warm, hoef me niet eerst in twee truien te wurmen en in drie dekens te rollen om het warm te krijgen. Alles is schoon en werkt prima, stopcontacten in overvloed. Vind het helemaal niet erg om hier twee nachtjes te slapen!

Morgen staat er een grote dag voor de boeg. We gaan namelijk naar Universal Studios Japan. Oftewel, HARRY POTTER PRETPARK! Dit is een iets waar ik ook al jaren naar heb uitgekeken en ik ben sinds onze aankomst in het hotel al aan het springen om te gaan. Ons hotel is 400 meter van het park, dus ik heb al een achtbaan gezien en wowie ik heb er zo veel zin in! Waarschijnlijk volgt er morgen weer een nieuwe post, maar nu moet ik gaan slapen!

Tot snel!

Liefs Loes ❤

Kimono’s en Hollandse kost

Hallo allemaal!

Michelle had voor ons geregeld dat we afgelopen zaterdag kimono’s konden aantrekken bij een zeer vriendelijk, oud dametje. Deze mevrouw vindt buitenlanders heel interessant en leuk om een praatje mee te maken. Ook vindt ze het leuk als zij de originele kledij van Japan proberen. Nou goede combinatie toch? Ze is maar liefst 2 uur bezig geweest om ons 6en (Loes was naar het concert en kon niet mee) aan te kleden. Nadat ze ons allen had aangekleed zijn we op die ontzettend moeilijke en pijnlijke schoenen naar de dichtstbijzijnde tempel gelopen (gestrompeld) voor foto’s.

Met Noor en Celine

Dit is bij de tempel

Michelle maakte de foto

De strik

Het lieve omaatje

Na de foto’s zijn we terug naar haar huis gelopen en daar kregen we chai latte (hippe oma hè), pompoensoep en koekjes met rozijnen en noten erin. Alles was zelf gemaakt, dat maakt het nog veel lekkerder.

Zondag hadden Loes en ik hadden afgesproken om Nederlands eten voor onze tutoren te koken, en zij Japans eten voor ons. Het is best moeilijk om een gerecht te verzinnen wat je hier in Japan kan maken. Was het maar zo’n feest dat we gewoon rookworst in de supermarkt konden halen, of frikandellen… Maar het is uiteindelijk wortelstamppot met gehaktballen geworden! Is blijkbaar niet zo heel erg moeilijk om te maken, en het smaakte nog goed ook. Onze tutoren hadden tonkantsu (die schnitzel waar ik het altijd over heb) voor ons gemaakt. De volgende keer staat zoetigheid op het menu. Dus als iemand een goed recept appeltaart heeft? Moeder van Loes, heb goede verhalen over die van jou gehoord haha.

Vlees van de tonkatsu slaan met een stok

Tonkatsu met rijst. Lijkt best veel op een schnitzel toch?

Worstelstamp met gehaktbal!!

Morgen ga ik 2 dagen met Mika op stap. Zij was een uitwisselingsstudent in Nederland die ik 2 jaar geleden heb leren kennen op school. Vrijdag is er een Belgische kookparty gepland. Ragout staat op het menu, dus ik ben van plan te komen! Zaterdag naar Nagano, deze stad is de dichtstbijzijnde grote stad, ongeveer uurtje met de trein. En nog nooit geweest, dat kan niet he? Verder is er in december een schoolreisje naar Kanazawa, wat ook wel klein Kyoto word genoemd. En eind december komt mijn vriend al, yay! Ja ja, veel te doen en de tijd gaat snel. We zijn al over de helft 🙂 Loes die heeft wel grotendeels haar eigen plannen, er is weinig weekenden meer dat wij samen iets kunnen doen :(. Maar dat zullen jullie dus allemaal van Loes zelf horen.

Nog een heel leuk nieuwtje, vind ik tenminste, is dat ik een kaartje voor het concert van BIGBANG heb gekocht!!!! Mijn favoriete band ga ik live zien, hoe vet is dat? Nou ik ben helemaal blij vandaag haha.

Bye byee~ Daphne

Nog een keertje Nagoya ♥

Hallo!

* WordPress heeft een update gehad, als je met je muis/cursor over een foto heen gaat komt er een beschrijving bij te staan 😉 

Hier is Loes weer, met een update over mijn tweede concert in Japan. Gisteren (vrijdag 20/11) ben ik samen met drie meisjes van school weer terug gegaan naar Nagoya. Om half 8 ’s ochtends hadden we afgesproken bij het station van Matsumoto en daar begon dan ook onze reis van 3 en een half uur. Lekker weer vroeg uit bed, want het station is toch wel zeker 45 minuten lopen. Ik zal heel erg eerlijk zijn, ik vond het super spannend om te gaan. Een hele dag zonder Nederlands- of Engels sprekende mensen op stap, gaat dat wel goed? Gelukkig heb ik me zorgen gemaakt om niets, want er is zo goed als geen taal barrière geweest. In de trein waren we al de hele tijd heel opgewekt aan het praten over welke liedjes er in het concert zouden worden gezongen. Het was een gezellige rit.

 

We kwamen rond half 12 in Nagoya aan, wat een mooie tijd was voor lunch. Ik baalde nog steeds een beetje omdat ik vorige week niets typisch uit Nagoya heb kunnen eten. Daar werd gister dan eindelijk verandering in gebracht. We zijn naar het bekende miso-katsu restaurant Yabaton gegaan bij het station. Miso-katsu is gefrituurd varkensvlees met een speciale miso saus die gemaakt is van gefermenteerde rode bonen. Klinkt misschien een beetje vies, maar het is heel lekker.

Van boven naar beneden: Ik, Sawako, Ayaka en Midori.

Dit was een aanrader van de menukaart. Het bord wordt nog warm en sissend afgeleverd waarna ze er recht voor je neus de saus over het vlees heen schenken.

Wat is slaap. Wie heeft er slaap nodig? Wij niet hoor!

Na de lunch gingen we op zoek naar penlights. Je kan nou eenmaal gewoon niet zonder zo’n ding naar een concert gaan. Gelukkig hadden we binnen no-time een winkel gevonden die ze (ook nog eens goedkoop) verkocht.

Naast het concert dat in Nagoya plaatsvond, is er ook nog een speciale Hello! Project winkel in Nagoya. Hello! Project is de naam van het bedrijf waar al mijn favoriete idol groepen onder vallen. Uiteraard zijn we er met zijn alle naar toe gegaan en hebben we de hele winkel leeg gekocht haha. Je krijgt bij bijna alles wat je er koopt kleine extraatjes zoals polaroid foto’s van de idols waar dan handgeschreven teksten op staan. De winkel was wel heel erg klein en het stond er bomvol met onder andere oude meneren.

Ja, de winkel zit boven een kebab zaak. Had ik nooit kunnen vinden in mijn eentje.

Ze doen hier echt overal aan selfie’s, lol.

Na het ‘shoppen’ zijn we even ergens gaan zitten om uitgebreid iedereens nieuwe spulletjes te bekijken. Daarna gingen we verder voor purikura. De eerste poging purikura ging helemaal mis, maar het was zo grappig dat we erna er nog maar een hebben gedaan. Doordat we zoveel plezier hadden vergaten we de tijd en moesten we uiteindelijk heel snel opsplitsen. Het zat namelijk zo, het concert zou rond half 9 afgelopen zijn, waardoor we de laatste trein naar huis zouden missen. Ayaka kon bij een vriendin in Nagoya blijven slapen, Sawako ging naar een andere stad waar haar familie woont en Midori en ik hadden een hostel in de buurt van Nagoya geboekt. Wij moesten ons rond 4 uur inchecken daar, dus Ayaka en Sawako bleven in de stad.

Serieus werk, purikura’s decoreren.

lol

Omdat de purikura was uitgelopen waren we pas om half 5 in het hostel. Het zou van daaruit ongeveer een half uur duren om naar de locatie van het concert te reizen. Het concert begon om half 7, maar we moesten ook nog ergens een keer avondeten en op tijd in de concerthal zijn zodat we concert merchandise konden kopen. Wij dachten snel weer weg te kunnen bij het hostel, maar nee hoor, we kregen een uitgebreide rondleiding en veel uitleg waardoor we pas rond kwart over 5 in de trein zaten. De stress zat er goed in. Het werd snel wat kleins eten in de trein. We kregen onderweg al een berichtje van de andere twee, of we ook gesigneerde posters willen. Zij waren namelijk al binnen en stonden in de rij. Gesigneerde posters? Jazeker!

Rond kwart voor 6 kwamen Midori en ik aan bij de concerthal. Gelukkig nog ruim op tijd om zelf ook nog wat rond te kunnen kijken tussen de merchandise.

Het concert was echt heel erg energiek met heel veel leuke liedjes. We hadden ook hele goede plaatsen die dichtbij het podium waren. Ik heb de hele avond hard mijn best gedaan om de aandacht te trekken van mijn favoriete member, maar helaas heeft ze geen enkele keren naar ons vak gekeken. Sad story.

Deze keer zat ik tussen allemaal mensen die echt helemaal los gingen, schreeuwde, danste en juichte. Voor mij zat een super actieve meneer die de helft van het concert half over de reling heeft gehangen terwijl hij super hard ‘Ayacho!’ riep om de aandacht van zijn favoriet te trekken. Als hij niet over de reling heen hing, was hij enthousiast de hele dans routines mee aan het doen. Ik snap niet waar al die mensen die dansjes leren. Ze kennen het allemaal helemaal. En met ‘ze’ bedoel ik de mannelijke fans. Haha.

Na het concert zijn we weer opgesplitst en ben ik met Midori nog wat gaan eten in een klein cafeetje. Je krijgt best wel honger van idol concerten aangezien je de hele tijd mee moet doen met het toejuichen en de juich-routines. Toen we eenmaal terug bij het hostel waren vielen we ook al snel in slaap haha.

Omnomnom fatsoenlijk brood

Echte fans 😉

Het hostel waar we hebben geslapen was geweldig. Het gebouw was helemaal in de stijl van ouderwetse Japanse huizen. De hele straat was trouwens in die stijl. Maar de faciliteiten van het hostel waren super modern. En ik heb voor het eerst sinds twee en een halve maand op een bed kunnen slapen! Het was niet zo druk, dus we kregen een kamer alleen voor ons tweeën. ’s Ochtends kregen we ook nog een goed ontbijtje met soep, brood, thee en een eitje. Mocht je ooit eens in Nagoya willen verblijven, dan raad ik Guesthouse Mado zeker aan!

Dit is de weg naar het hostel toe.

Een bed!

Zo kijk je naar buiten.

Op je knietjes aan tafel eten.

Lekker ontbijtje!

We zijn om 10 over 10 ’s ochtends met de bus terug naar Matsumoto gegaan. Ik was uiteindelijk rond 3 uur weer terug in mijn appartement.

Er is trouwens nog iets heel erg leuks gebeurd! (sorry voor alweer een lange post) De idol groep naar wiens concert ik vorige week ben geweest, brengt in december een nieuwe single uit. Als promotie actie houden ze verschillende evenementen. Je kunt een speciale box-set van de nieuwe single aanvragen. Daarbij kun je kiezen uit de verschillende evenementen als extra; een ticket om de hand te schudden van een van de meisjes; een ticket om met de halve groep op de foto te gaan; en een ticket om met een van de meisjes op de foto te gaan. Zodra je je keuze hebt gemaakt ga je een lotterij in. Verlies je, hoef je niets te betalen maar heb je dus ook geen box-set of ticket. Win je, dan moet je betalen maar heb je dus ook een ticket! Snapt iedereen het nog? Haha.

Als trouwe fan heb ik ook een box-set aangevraagd. Hoe vaak krijg je nou de kans om naar dit soort evenementen te gaan? Ik had er eentje aangevraagd met een ticket voor een foto met mijn favoriete member, Fukumura Mizuki. Drie keer raden… IK HEB GEWONNEN!

12 december mag ik in Tokyo naar een speciaal evenement met een mini  live optreden. Daarna mag ik dan met haar op de foto. Kun je het je voorstellen? Dat je naar je grootste idol toe mag lopen, dat ze je bestaan kan erkennen.. EN VERVOLGENS EEN FOTO SAMEN MAG NEMEN 😀

Voor mij voelt het nog heel on-echt aan. Maar ik heb er enorm veel zin in! Ik heb vanmiddag al meteen betaald voor de box-set, deze kans wordt me niet ontnomen haha.

Dat was het dan weer! Morgen gaan Daphne en ik samen met onze tutoren Japans en Nederlands koken. Er zal vast snel een blogpost volgen.

Doei doei~ ♥

Morning Musume。’15

Heeey!

Wauw, gewoon een dubbele blogpost vandaag, wat een feest. Omdat Daphne en ik (Loes) beide Nagoya op een andere manier hebben ervaren, hebben we besloten om allebei onze eigen blogpost hier over te schrijven. We hebben namelijk 1 dag samen geshopt, en de tweede dag ging ik naar een concert en ging zij nog een keer shoppen.

Ik zal mijn best doen zo veel mogelijk dubbele informatie te voorkomen.

Mijn nummer 1 keuze voor studiestage-stad is al ruim een jaar Nagoya. Helaas was mijn gemiddelde op Zuyd 0,3 te weinig én was er op Matsumoto na nergens meer een plekje vrij voor me. Is dat nou even balen. Ik ging daarom ook een beetje met gemixte gevoelens naar Nagoya toe.  Eenmaal daar aangekomen gebeurde dat wat ik al vreesde, ik werd meteen verliefd op Nagoya. De grote gebouwen, de mooie architectuur, alle kerstversieringen, de mooie en modebewuste mensen, de winkels. Gewoon alles. Matsumoto lijkt zo saai vergeleken bij Nagoya. In Matsumoto hebben we een paar toffe winkels, in Nagoya stikt het van de winkelcentra’s met geweldige winkels. Eigenlijk voelde het wel een beetje aan alsof we in een mini-Tokyo waren. Begrijp me niet verkeerd though, ik heb hier in Matsumoto ook de tijd van mijn leven! Nagoya was alleen voor mijn interesse-gebied net iets toepasselijker geweest.

Vrijdag zijn we met Ashley gaan winkelen. Het was echt heel fijn om even een ander bekend gezicht te zien (Matsumoto-gang, I still love you all though <3) We hebben gezellig geklets, geshopt en gegeten. Het was zo gezellig dat we pas tegen half twaalf ’s avonds een keer bij het hostel aankwamen. Net als Daphne vond ik het hostel ook wat minder. De bedden waren prima, maar ik voelde me er niet zo op mijn gemak. Ik vind de privacy van een hotelkamer toch net een tikkeltje fijner.

Zaterdag was dé dag. Sinds begin 2011 ben ik al super fan van een Japanse idol groep. Sinds die tijd droom ik er ook al van om naar een concert van deze groep te kunnen. Zaterdag is deze droom dan eindelijk in vervulling gegaan. Samen met twee meisjes van mijn school ben ik naar het ‘Morning Musume ’15 Fall Concert Tour ~PRISM~’ concert geweest. We gingen naar de middag-versie dus om 12 uur had ik afgesproken met de twee Japanners. We zouden eerst gaan lunchen en dan vroeg naar het concert om merchandise te kopen. Helaas moesten we erg lang zoeken naar een kluisje voor onze spullen waardoor we geen lunchtijd meer overhielden. Dus terwijl ik maar met de ene Japanner alvast in de rij ben gaan staan voor merchandise, rende de andere naar de konbini om snel iets te eten te scoren voor ons drieën.

De target-groep van Morning Musume is vrij apart. Net zoals bij alle andere vrouwelijke idol groepen in Japan, is zo’n 3/4 van de fans mannelijk, 35+ en single. Klinkt raar hè. Laat me je nou eens vertellen dat deze mannen helemaal uitgedost in de member-color van hun favoriete meisje naar het concert komen. T-shirtje, zweetbandjes, buttons, sjaaltjes, alles. Soms zag het er heel leuk uit, soms was het een beetje vies. Er zitten namelijk ook meisjes in de groep die nog wat jonger zijn dan ik, en dan zie je vervolgens zo’n oude, vieze, stevige meneer in een t-shirtje van de kleur van dat jonge meisje rondlopen. Maar goed, welcome to Japan?

Bij het concert heb ik voor het eerst echt zelf merchandise kunnen kopen. Ik heb een t-shirt + zweetbandje set gekocht en een sjaaltje. Ik wilde ook super graag zo’n penlight, een lichtgevende stok met verschillende kleurtjes zodat je iets hebt om mee te zwaaien tijdens het concert. Helaas waren deze al uitverkocht. Japanse fans hier gaan echt all-out met al die goodies. Je kon ook pin-up posters kopen. Het leuke daarvan was dat er 13 verschillende versies waren en je wist niet welke er in je envelop zat, dus ik heb mannen met gigantische stapels enveloppen voorbij zien komen. Goede business, die idol goods.

*warning, many fangirl-feels are coming*

Om 3 uur begon het concert eindelijk. Ik had mijn kaartje los van de Japanners met wie ik samen ging gekocht, dus ik zat helaas zonder ze. Rechts naast mij zat een meneer helemaal in het groen, die het hele concert lang bijna voorovergebogen heeft gestaan en flink mee stond te schreeuwen. Links van me zat een oudere vrouw die non-stop als een robot naar het podium staarde en heel af en toe een teken van leven vertoonde. Of te wel, ongemakkelijk!

Het begin van het concert was echt adembenemend. Het duurde dan ook niet zo lang tot ik begon te huilen van blijdschap. Ik had echt geen flauw idee hoe mijn reactie op dit concert zou zijn. Ik ben al bijna 5 jaar fan en ze betekenen zo veel voor me. De muziek maakt me blij als ik me naar voel, de blogposts van de members maken me aan het lachen als ik een vervelende dag heb gehad, daarnaast heeft hun muziek me qua woordenschat ook al zoveel geholpen bij deze studie. Kortom, mijn leven draait heel veel om Morning Musume. Dat je ze dan daar op dat podium ziet staan, hun echte stemmen hoort en je beseft dat het geen droom is, raakt dan ineens heel hard. Ik heb bijna de helft van het concert alleen maar zitten te huilen tussen het aanmoedigen en meezingen door.

Nederlandse concerten zijn echt helemaal niks vergeleken bij dit. Het optreden was helemaal live terwijl er ook super intens werd gedanst. Ze zijn echt heel erg goed, ik ben zo erg onder de indruk van het niveau van optreden. De dansen waren passievol, energiek en vermakelijk om te zien. Tijdens het zingen waren er bijna geen missers te vinden. Alles was gewoon perfect! Ze deden ook speciale mixes van meerdere van hun liedjes door elkaar met zeer indrukwekkende acrobatische toeren er tussendoor. Er was ook een groot videoscherm waar dan geregeld op een van de meisjes werd ingezoomd en ze straalde allemaal. Ik zat op het 2e balkon, dus op zich was dat scherm wel fijn. Maar zelfs vanaf mijn zit plek kon ik van sommige meisjes nog de 6-packs zien en ze waren allemaal prima uit elkaar te houden. Morning Musume staat tegenwoordig ook bekend om haar formatie-dansen, dus van bovenaf is het ook een stuk beter te zien hoe die formatie er daadwerkelijk uit ziet. De fans zijn ook erg fanatiek. De staanplaatsen stonden vol met springende en schreeuwende mensen die zo goed als het lukte alle dansen meededen en maar bleven aanmoedigen. Ook had bijna iedereen in het publiek een gekleurde penlight wat voor een heel erg mooi effect zorgde. Er is serieus zoveel waarover ik kan en wil fangirlen, dat deze post echt veeeeel en veel te lang zou worden haha.

Om eerlijk te zijn voelt het nog steeds een beetje als een droom. Ik kan niet wachten tot de dvd van dit concert uitkomt, zodat ik alles nog een keer kan beleven!

De terugreis naar Matsumoto was erg lang. Maar ik zat nog vol blije nieuwe herinneringen en een super tevreden gevoel over de afgelopen twee dagen, dat het wel vol te houden was.

Volgende week vrijdag mag ik weer terug naar Nagoya voor een ander concert van een zuster-groep van Morning Musume. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn!

Sorry voor de lange post met veel ge-fangirl haha. Tot de volgende keer 😀

Loes

Long time no see! Reis naar Nagoya

Goedemorgen iedereen!!

Helaas ben ik (Daphne ja ja!) niet zo gedreven als Loes in blogs typen en er is in de tussentijd zo veel gebeurt dat ik het ook niet precies meer weet… Dus ik ga het alleen hebben over de afgelopen twee dagen in Nagoya 🙂

We moesten vrijdag om 5 uur in de ochtend opstaan omdat we de trein van half 7 moesten hebben op het station. Laat het nou net een half uur, drie kwartier lopen zijn… De trein hebben we maar net op het nippertje gehaald. Vervolgens 4 uur moeten treinen en kwamen we om half 11 in Nagoya aan. We konden pas om 3 uur in onze hostel inchecken, dus we moesten onze spullen in kluisjes stoppen. Loes en ik hadden vrijdag met Ashley (een vriendin van Nederland) afgesproken om te gaan shoppen. Eerst wat gegeten, naar het Pokémon Center om iets voor mijn broertje te regelen, wat helaas niet gelukt is  (stomme Nintendo met z’n regio locks… Dus als iemand nog een Shiny Tyratinar heeft die hij of zij kwijt wil 😀 ). Daarna sloten Noor, Celine, Tamara en Michelle zich bij ons aan om mee te gaan shoppen. Gelukkig is Ashley een goede reisleider zodat we in 1x goed alles konden vinden :3. Na niet zo typisch Nagoyaans te hebben gekeken (friet met kip) zijn we naar de Starbucks gegaan om nog gezellig na te kletsen.

Onze hostel vond ik stiekem een ramp. Het was zeker goedkoop, je slaapt met z’n 6en op een kamer in een soort boomhut. Maar het grootste probleem was dat onze Europese opladers niet werkten, dus telefoon was leeg. Loes die had de tweede dag een concert, daar zal ze zelf nog wel een blogpost over maken.

De tweede dag zijn we eerst naar de McDonald’s gegaan voor onze telefoons op te laden (is wel handig voor als je elkaar kwijtraakt ofzo). Ik heb niet aan een McDonald’s ontbijtje gedaan, want dat vond ik teveel van het goede. Daarna gingen we alweer onze spullen in een kluisje stoppen en de bedoeling was om naar het Science museum te gaan voor een planetarium. Helaas was het al 12 uur geweest en de meeste wilden liever gaan shoppen bij de h&m en de Forever21 dan nu nog naar het planetarium omdat we die niet in de buurt van Matsumoto hebben (sorry dames, ik wilde echt veel liever naar het Science museum…). Als iemand nog een goede planetarium in Nederland/België weet, vertel het me! Ik koop in Nederland mijn kleren ook bijna nooit bij die winkels, dus ik vond dat wel een beetje minder. Uiteindelijk ben ik in mijn eentje gaan winkelen bij de Japanse merken want daar werd ik gelukkiger van. Eindelijk een mooie winterjas gescoord :D.

Calorietjes kwijtraken na de Mac

Manneke Pis gezien!

Wanneer Loes klaar was bij het concert zijn we terug gegaan naar het station omdat de laatste trein om 8 uur vertrok. De bedoeling was om het typische miso tonkatsu (soort schnitzel) van Nagoya te gaan eten. Maar het moeilijk om iets met z’n 6en te vinden waar je het mee eens ben. Vanwege tijdgebrek hebben we dus bij de McDonald’s gegeten.

Ik heb dus helemaal niks cultureels gedaan in Nagoya. Niet met eten, niet met dingen bekijken, alleen maar geshopt. Maar ik vind Nagoya wel veeeel leuker als Matsumoto. Het is veel levendiger, iedereen loopt er allemaal stuk voor stuk verzorgd en modieus bij, je hebt er veel meer te doen, de straten zijn al mooi versierd voor kerst. Ja ja, nu ik dit heb gezien vind ik Matsumoto maar een boeren stadje met mooie bergen. Een beetje spijt van deze keuze… Nu zit ik met dat gevoel voor de komende 3 maanden nog. Jaa inderdaad, er zitten alweer iets langer als 2 maanden op en we zijn al binnen 3 maanden terug! Dat is een klein lichtpuntje.

Edit: Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad, ik hou van shoppen, ik hou van friet en het was ontzettend gezellig<3! En nu heb ik nog een goede reden om eens terug te gaan naar Nagoya!

Gudetama everywhere!

Pretty!!

Nou hopelijk hou ik het vanaf nu iets beter bij met bloggen, want ik heb al een hoop commentaar gekregen dat ik niks meer heb getypt voor een lange tijd.

Kusjes, Daphne

Oyaki en Kamikouchi

Sorry, deze titel klinkt vast raar. 

Hoi~ Hopelijk vinden jullie het niet vervelend, maar hier is Loes weer. Dit is de laatste blogpost die ik nog moest schrijven om weer helemaal up-to-date te zijn!

Vorige week dinsdag hadden we een dagje vrij van school. Ik heb eerlijk gezegd echt geen flauw idee waarom we vrij waren, maar dinsdagen zijn mijn minst favoriete schooldagen dus ik klaag er zeker niet om. Voordat we naar Japan kwamen moesten we wat formulieren invullen. Één van de vragen op deze formulieren was ‘Wat wil je graag in Japan leren?’. Inspiratieloos als ik was, heb ik ‘Japans koken’ opgeschreven. Om deze reden hebben ze mij dan ook aan een tutor gekoppeld met een passie voor koken. Help. Mensen die mij kennen weten dat ik een ramp ben in de keuken. Maar goed, mijn tutor is echt een schatje en ze wilt me graag leren koken, dus die vrije dinsdag werd dan ook onze eerste kook dag. We gingen oyaki maken! Tijdens het soba festival van vorige maand had ik het al eens geproefd en vond ik het erg lekker. Mijn tutor zei toen al dat we het nog een keer zouden gaan maken.

Oyaki is een typisch gerecht uit de Nagano provincie. Het landschap is hier wat anders dan in de rest van Japan en het is daarom ook lastiger om rijst te verbouwen. Daarom zijn ze hier overgestapt op boekweit. Het deeg van de oyaki is dan ook gemaakt van boekweit. Je vult het deeg met groente of vlees en stoomt ze dan.

Mijn tutor had het recept van haar oma gevraagd en samen gingen we aan de slag. Eerst het deeg maken. Het lijkt een beetje op brooddeeg maken eigenlijk. Al was dit deeg echt super plakkerig en moesten we het steeds met moeite van onze handen afschrapen. Terwijl het deeg aan het rusten was gingen we de vulling bereiden. De vulling waarvoor we hadden gekozen bestond uit courgette, champignon, iets wat leek op prei en gehakt. Tijdens het koken voegde mijn tutor ook nog wat schepjes suiker en rood heet spul toe.

 <– Dit is hoe de vulling er gekookt uitziet. Het is super lekker 😉

Het vullen van de deegballetjes was nog best een gedoe, vooral als je onhandig bent. Het deeg kleefde steeds meer aan mijn vingers dan aan het balletje zelf haha. Uiteindelijk is het wel goed gekomen en hebben we 16 mooie oyaki’s gemaakt. Mijn tutor had er ook nog een paar met anko, rode bonen pasta, gemaakt. Die waren wat zoeter.

 

Voor de oyaki die gevuld waren met groente, zei mijn tutor dat het beter was ze eerste een beetje te bakken voordat we ze zouden stomen. Dat gaf ze iets meer bite. De oyaki met anko vulling hebben we alleen gestoomd. De bolletjes moeten ongeveer 12 minuten stomen en dan zijn ze klaar. Warm zijn ze het lekkerst om te eten! Het was echt een super leuke middag en ik ben van plan dit in Nederland zeker nog een keer te proberen. Mijn tutor heeft het recept ook nog voor me opgeschreven in het Japans en Engels. Ze  is echt super lief! ❤

——————————————————-

Afgelopen zondag zijn we (alle Nederlanders behalve Daphne en Mark) met een schoolclub naar het Kamikouchi gebergte gegaan. Ik lees net op internet dat dit blijkbaar een plaats is die valt onder de Japanse natuur monumenten. Anyways, het is een gigantisch gebied met heel veel mooie bergen die volgens de Japanners meer op Chinese bergen leken dan Japanse, en er was heel veel water. Water in de vorm van riviertjes en beekjes, en water in de vorm van regen. Het heeft de hele dag super hard geregend. Echt super jammer. Toen ik thuis kwam was zelfs de hele inhoud van mijn rugzak doorweekt. Des ondanks was het een leuke dag. Om half 10 vertrokken we met de bus naar het gebergte. De busreis duurde ongeveer 2 uur en de bus was lekker ruim. Je kon gewoon je beentje uitstrekken als je wilde en de stoelen lekker plat leggen.

Eenmaal op de plek van aankomst zijn we met een flinke groep gaan wandelen. Eerst moesten we een ‘kappa’ brug over. Kappa’s zijn wezens uit de Japanse volksverhalen die kindjes die te dicht bij het water spelen het water in sleuren. Je kunt dit voorkomen door ze een komkommer te geven. De kappa is de mascotte van dit gebergte. Nadat we deze kappa brug over waren kwamen we als snel bij een gebied waar je gewoon tussen wilde Makaken kon lopen! Er waren ook baby’s tussen. Ze waren ook helemaal niet bang voor de mensen en kwamen best wel dichtbij.

Daarna hebben we ongeveer nog 2 uur gewandeld met zijn alle. De terugreis was iedereen bekaf en hebben we lekker geslapen in de bus haha.

*Deze foto’s zijn voornamelijk door mijn tutor gemaakt*

Ik zou heel graag nog een keer terug willen naar dit gebied, maar dan wel op een dag waar het zonnetje lekker schijnt.

Dat was het dan alweer! Morgen vertrekken we al heel erg vroeg naar Nagoya, dus ik ga nu lekker slapen. We komen zaterdag pas weer laat thuis dus ik weet nog niet precies wanneer de volgende blogpost komt.

Groetjes Loes!

Schoolfestival

Blijft moeilijk hoor, zo’n blog bijhouden. Het is hartstikke leuk, maar het kost toch wel wat tijd. We hebben eigenlijk nog wel redelijk wat te vertellen, dus als het goed is en alles volgens plan verloopt, volgen hier de komende dagen nog 2 extra blogberichten achter aan!

We hebben vorige week onze eerste toetsuitslagen gekregen en trots kan ik (Loes) zeggen dat we beide dik geslaagd zijn voor zowel spreken als schrijven. Mochten er mensen zijn met interesse naar de inhoud van de toetsen, stuur een berichtje op Facebook of laat een berichtje achter op deze post, ik beantwoord het graag voor je 😉 (Maar om niet nog een monster-blogpost te creëren ga ik er hier niet verder op in).

Anderhalve week geleden (zaterdag 31 oktober) zijn we naar het schoolfestival geweest van Shinshu University. In Japan is het zo dat bijna iedere student wel bij een schoolclub zit. Zo zijn er bandjes, sportclubs, spelletjesclubs, zangclubs, noem het maar op en de kans is groot dat je er wel een club voor vind. Tijdens het schoolfestival organiseert bijna iedere club een kraampje waar ze dan eten/drinken of andere spulletjes verkopen. Daarnaast was er ook een groot podium waar de hele dag door verschillende optredens waren. In de schoolgebouwen zelf kon je ook nog terecht voor verschillende workshops, kleine cafeetjes en een spookhuis. We kwamen ook nog toevallig een cursus EHBO tegen.

Het festival duurde twee dagen, maar wij zijn alleen de zaterdag geweest. Een van de eerste kraampjes die we tegen kwamen was het kraampje van mijn tutor. Samen met vrienden van haar verkocht ze zelfgemaakte spulletjes. Mijn tutor is een natuurtalent als het aankomt op koken en ze verkocht haar beroemde cupcakes die blijkbaar ook binnen no-time uitverkocht waren. Ik had haar beloofd te komen kijken en wat te kopen, nog steeds geen spijt van haha.

Vervolgens zijn we het buitenterrein helemaal afgelopen en hebben we her en der wat gegeten en gedronken. Er was ook een kraampje waar je drinken kon kopen, maar dan moest je van te voren steen-papier-schaar spelen met een of andere dude in een raar pak. Als je van hem won kreeg je korting op je drinken. Was mooi meegenomen~

Een van de meest spannende dingen was toch wel het spookhuis. Ik had het wel eens in anime gezien en dacht dat het niet zo veel zo voorstellen. Haha. We hebben misschien toch best wel hard gegild. Een paar studenten hadden een klaslokaal helemaal omgetoverd tot een donkere griezeltocht door smalle paadjes met veel schrikmomenten. Het is erg leuk om eens te doen, dus als je ooit de kans krijgt om naar een festival te gaan, sla het spookhuis niet over.

Er was ook ergens in een klaslokaal een optreden van de light-music-club. Je kon een kopje thee bestellen en plaats nemen in het publiek. De zangeres van het groepje was echt super zenuwachtig, arm kind, want ze had echt een mooie stem. Ik had trouwens een kopje Russische thee besteld. Gatsie wat is dat smerig. Niet aan te raden.

Na het mini-concert van de muziek club zijn we naar het podium buiten gegaan. Er was een of andere gestoorde act van de ski club aan de gang. Ik ga niet heel erg diep op de inhoud in, maar het bevatte veel seksuele grappen en ik raak nog steeds half in shock als ik er aan terug denk xD

Richting de avond was er ook een soort cosplay wedstrijd of iets in die richting. Verschillende groepen kwamen in kostuum een optreden geven en aan het einde won de groep voor wie het hardst gegild werd. Sommige groepen zijn echt all-out gegaan. Het was echt super leuk om te zien en de sfeer zat er ook goed in!

Al met al was het schoolfestival echt super leuk! Ik wou dat we zoiets in Nederland ook hadden. Het was die dag trouwens ook Halloween, wat hier een big happening is. Ik ben als enige niet naar de feesten gegaan omdat feestjes nou eenmaal niet zo mijn ding zijn, dus Daphne mag hier het stokje van me over nemen 😉

Tot snel!